Kulis.az Səid Əliyevin yeni şeirlərini təqdim edir
İntihar
İnsan dağının baş adlanan zirvəsinə
yayın cırhacırında
duman çökür,
qar yağır.
Həmin zirvədə heç kəsin yaşamadığı
bir koma var.
Bacasından xəyallar tüstülənir.
İnsan – rejissor
öz beyin – tetarında tamaşalar qurur
xəyali aktyorlarla.
ssenarisiz, məşqsiz.
Nə əl çalan olur,
nə aktyorlara gül verən.
İnsan ürəyində illərdən bəri
ölən ümidlər yerdə qalıb.
Ümidlər yiyəsiz,
Qatillər cəzasız...
Günlərin birində
teatr bağlanır,
sonuncu ümid də ölür
və insan baş adlanan zirvədən özünü atıb intihar edir.
Əlin alnımda.
Əlin alnımda,
düz bəsirət gözümün üstündə.
Səni əlindəki həyatdan tanıdım.
Axı, yalnız sənin əlindədir həyatım
Əlin alnımda,
Başımdakı havanın hərarətini ölçürsən.
Yüksəkdir deyəsən...
Halım da dəyişib,
indi başqa haldayam,
başım kimi başdan-başa havalıyam.
Əlin alnımda,
Nədənsə tanınmaz oldun.
Əldən verdin həyatımı...
Əlin alnımdan
yavaş-yavaş aşağı sürüşür,
əvvəl bəsirət gözümü bağlayır,
sonra bioloji gözlərimi
Qıymadın mənə adi həyatı,
qıymadın...
