Bir fotonun ovqatı

Bu şəkildəki Səməd Vurğundur. Ya 12, ya da 13 yaşı olar. Amma bir az yaxından baxsanız başqa bir uşağı da görmüş olarsınız bu şəkildə: “Ögey ana” filmindəki İsmayılı.

İkisi də kənd uşağı. Ancaq bu şəkildəki uşaq bir az özünə vurğundu sanki. Əlləri qoynunda vüqarla harasa uzaqlara baxır. O uzaqlarda gələcəkdə yazacağı şeirlər asılıb. Bir az da “Rəhbərə salam” duruşu var bu duruşda. Saçının dağınıqlığını görüb əlavə edə bilərsiniz: içində saf duyğuları qoruyub saxlamağa çalışan bir uşaq.

Bəlkə bu şəkildəkinə “uşaq” demək də olmaz. Bu cür əlləri qoynunda, ciddi, özündən razı tövrdə duran bu adam necə uşaq ola bilər? Uşaq bir az utancaq olar, gözlərində məsumluq daşıyar. Ancaq bu gözlər qartal gözləri kimi itidir, caynağına keçirdiyi quşun çırpınışları görünür bu gözlərdə.

Bir az da yaxından baxsanız, görərsiniz ki, vüqarla uzaqlara tamaşa edən bu uşağın qoynunda ərəb əlifbasında yazılan kağız parçası var. Görəsən, o kağızda nə yazılıb? Hansı mətləblərdən söz açılır? Bəlkə şeirdir? Bəlkə sevgi məktubu? Kim bilir? Başı çıxan, o əlifbanı bilən adamlar nə xoşbəxtdir: görən kimi oxuya biləcəklər. Bu şəkilin sirri də elə o kağız parçasındadır. Yazılanları bilsək, bu sirr dağılacaq.

“Şərikli çörək”dəki Vaqifi də xatırladır bu şəkildəki uşaq. İllər sonra şəkildəki adam böyüyüb yekə kişi olacaq, evlənəcək, oğullarından birinin adı Vaqif olacaq.

Əllərinə fikir verin Səməd Vurğunun. Öz qoluna sığınıb əlləri. İşləmiş, yorğun əllərdir bu əllər. Nə vaxtsa qələm tutacaq bu əllər. Şeirlər yazılacaq, dillər əzbəri olacaq.

Bu şəkil pıçıltıyla bu şeiri deyir:

Dostlar, badələri qaldırın içək!
Gecə, ulduzludur, hava da sərin.
Demirəm məst olub dünyadan keçək…
Deyirəm mehriban düşüncələrin
İsti qücağında qızınaq bir az…
Qoy uzansın gecə, geciksin səhər,
Yuxuya getməsin məclisdəkilər –
Mənim söhbətimdən yorulmaq olmaz.
Hələ yer üstündə, insan yanında
Deyib danışmaqdan doymamışam mən…
Uzadaq ömrünü hər bir anın da,
Yel kimi keçməsin vaxt üstümüzdən…
Bu aylı gecədə, bu dağ döşündə,
Bu sazlı, söhbətli bulaq başında
Bu saat, bu dəm
Heç yana, heç yerə mən tələsmirəm!

Söhbətindən doymaq olmayan Qazaxlı balası var bu şəkildə. Həm özündən razıdır, həm də safdır. Duruşu, qaməti ilə gələcək günləri salamlayır...

• “Mənim evim” beynəlxalq təlim proqramında
• Plastik tullantılardan yaradılan instalyasiya Eskişehirdə nümayiş etdiriləcək
• “Nazim Hikmət qaçmayıb xalqına sözünü deməli idi" - Ona nə üçün "viski düşkünü" deyirdilər?