Mevlana türbəsində - Azər Abdulla yazır

Mevlana türbəsində - Azər Abdulla yazır
4 avqust 2016
# 11:11

Yeniyetmə çağlarımda Zəngəzurun adlı-sanlı “Buğukar” pirində, sonralar ayrı-ayrı zamanlarda Bakının “Göy Məscid” “Təzə pir”, “Əjdərbəy”, sonralarsa Ankaranın möhtəşəm “Qocatəpə”, İstanbulun “Aya Sofya” məscidlərində olanda da adi halım dəyişmiş, duyğulanıb həyəcanlanmışdım. Ancaq 2013-də dünyanın dörd yanından qara, qırmızı, sarı, bəyaz dərili yeniyetməsindən tutmuş çəliyinə söykənə-söykənə çətinliklə addımlayan qocalarına qarışıb Konyada Həzrət Mevlananın türbəsinə qədəm basaraq ilk dəfə içimdəki yeni Məni görəndə bambaşqa hala düşdüm. Başım, bədənimdəki tüklərin kirpi tikanı kimi qalxıb gərildiyini duydum. Həmin anlar buluddan da, işıqdan da yüngül o Mən, məniydimmi, beş, yeddi yüz il, bəlkə min il öncəki babamın ruhuydumu... altmış iki il öncə son kərə yaylaq yerinin ən uca ərazisində ulu babam axund Seyid Əhmədin adına (şəcərəmizdə bu ad neçə yol təkrarlanıb Allah bilir...) bulağın başında qurban kəsdiyimiz günnü-günəşli günü... bir də babamın gündüzlər məsciddə ibadət, zikr etməklə məşğul olduğundan gecələr Ay işığında yaylaq yerindən də yuxarıda olan Topdakı zəmilərinə qalxdığını, adına olan bulaqdan azca aralı günbatan səmtə yollanıb iki-üç yol “türşe, türşe” səsləyəndə qalın palıd ormanından bir cüt boyunduruqlu, xışa qoşulu yaraşıqlı maralın zühur etdiyini, aylı gecədə babamın arxasınca düşüb dünən gecə əkilib yarımçıq qalmış zəminin qırağına gəldiyini xatırladım... İndi adama əfsanə kimi görünən kəramətli babamla bağlı bu olayı kənd adamlarından eşitmişdim. Deyirdilər, o aylı gecədə sonsuz bir qarı babamı güdərək baş vermiş o sirli olayı səhərin gözü açılcaq kəndə yaydığından(!) marallar babamın çağırışına daha gəlməyib. Uşaqlıq çağımdan bu olayı eşidəndə sonsuz-züriyyətsiz o qarıya kin-küdurət bəsləyir, böyüdükcə nifrətim acım-acığım da çoxalıb böyüyürdü. Mevlananın türbəsində özüm də bilmədən qarını bağışladım. İçimdəki qocalıb-qarımış zindan kimi ağır acığım, nifrətim canımdan sıyrılıb yox oldu. Mən özümü bulud kimi, ışıqtəkin yüngül hiss etdim...

Mənbə: “Oğuz eli” qəzetinin Mövlanəyə həsr olunmuş “Yazıçı” adlı xüsusi buraxılışı

# 1010 dəfə oxunub

Oxşar xəbərlər

Yazıçı kitabla dolana bilmirsə, deməli, cəmiyyət mədəni deyil - Dünyaya necə çıxmaq olar?

Yazıçı kitabla dolana bilmirsə, deməli, cəmiyyət mədəni deyil - Dünyaya necə çıxmaq olar?

14:23 11 dekabr 2024
"Mən niyə kiminsə yazdığı romanı oxumalıyam?" - Aqşin Yenisey

"Mən niyə kiminsə yazdığı romanı oxumalıyam?" - Aqşin Yenisey

15:03 10 dekabr 2024
Ruhun sevindiyi gün - Əbülfət Mədətoğlu

Ruhun sevindiyi gün - Əbülfət Mədətoğlu

12:26 10 dekabr 2024
"Heç bir ağrı əbədi deyil..." - Huma quşunun qanadları altında

"Heç bir ağrı əbədi deyil..." - Huma quşunun qanadları altında

12:22 8 dekabr 2024
Müqavimətin bənzərsizliyi - Ülvi Babasoy

Müqavimətin bənzərsizliyi - Ülvi Babasoy

14:29 30 noyabr 2024
Karları eşitməyə vadar edən ehtiras dolu sözlərin şairi

Karları eşitməyə vadar edən ehtiras dolu sözlərin şairi

10:25 30 noyabr 2024
# # #