Xəyanətin nə olduğunu bilirsənmi, Cəmilə?

Ədəbi tənqid

Ana səhifə
Ədəbi tənqid

Xəyanətin nə olduğunu bilirsənmi, Cəmilə?

24 oktyabr 2013

12:12

darıxıram...

qərib, ruhsuz, avara

səs-küylü küçə, təkotaqlı ev,

bir sözlə bu dünya, bu ölkə, bu şəhər,

içimi didir...

hüznlüdür günəşin qürubu, sıxılıram.

gecələr beynimdə ac köpəklər ulaşır.

ümidim, təsəllim səhər...

günəşin işıqlandırdığı hər yerdə kədər,

hər səhər içimi didir...

hər şeyi tərsinə döndər,

darıxıram...

adamlar, maşınlar, binalar

iş yerim, yatağım, paltarım...

üzümə gülən tanışlar, fahişələr

ümidsiz, arzusuz dostlarım...

metro çıxışlarındakı dilənçilər,

küçə süpürən qadınlar...

onlar

ah, onlar...

hamının, hər kəsin üzündə kədər,

darıxıram...

mənimçün zaman dayanıb

məni tərk etdiyin vaxtı göstərir evimdəki bütün saatlar...

pəncərəmdən içəri soxulur payız

adını pıçıldayır külək,

səni yamsılayır yağışlar.

indi yanımda olsan, bir çay dəmləyərdim, içərdik...

bu soyuq otaqda birlikdə üşüyərdik...

nə olar, vaxt elə birtəhər,

darıxıram...

səhər yenicə açılıb, sərxoşam

bir viski şüşəsinin dibində gecələmişəm...

bütün sakinlərinin tərk etdiyi

qəza vəziyyətində olan ev kimi bomboşam...

səni düşünmüşəm...

məni hərdən xatırla,

yada sal, adımı çək.

bilirəm,

məni əcəlim deyil

sənsizlik öldürəcək...

heç olmasa bu yağışlı havalarda

mənə bir mesaj göndər,

darıxıram...

dəlilik

heç olmasa ömründə bircə yol
dəlilik edəsən...

Günəşə gözlərini qıymadan baxıb,
Qucaqlayasan tikanlı bir gül kolunu.
Məsələn, toyunun il dönümündə
o qədər içəsən ki,
unudasan uşağının üzünü, evinin yolunu.

heç olmasa ömründə bircə yol
dəlilik edəsən...

Heç vaxt üzünü görmədiyin bir qadına zəng edib
”gəl sevişək” deyəsən.
saçlarını daramamış çıxasan evdən.
corabı ayaqqabının üstündən geyəsən.

heç olmasa ömründə bircə yol
dəlilik edəsən...

tüpürəsən üzü küləyə,
sonra güləsən.
çıxıb gedəsən səni tanıyan dostların həyatından
içəsən eşşək kimi
qarşına çıxan hamını söyəsən.

heç olmasa ömründə bircə yol
dəlilik edəsən...

öz qiymətindən də ucuz
düşmən cəbhəyə "satılasan".
bir addım geriyə çəkilib,
yer kürəsinin üstündən atılasan...

heç olmasa ömründə bircə yol
dəlilik edəsən...

Cəmilə

bu gün anladım ki,

sən heç vaxt mənə xəyanət etməmisən

amma ərinə xəyanət etmişdin

onun aldığı paltarlarla görüşə gələndə.

mənə yalan danışmamışdın heç vaxt

ərini aldatmışdın;

“Səndən hamiləyəm” deyəndə

xatırlayırsansa o zaman

məndən qalmışdın hamilə

Dilini yalanlara,

bədənini xəyanətə öyrətdin Cəmilə...

məni heç vaxt tək qoymamışdın,

sadəcə ərinin yanına -

aid olduğun yerə qayıtmışdın...

məni atmamışdın...

sən mənə xəyanət etməmişdin Cəmilə

ərini aldatmışdın mənimlə...

o uyuyanda öz yatağında

sən onun aldığı alt paltarlarını soyunurdun

mənim yarıqaranlıq otağımda...

sonra onun aldığı yataqda,

kirayələdiyi otaqda

sevişdik

sonra onun aldığı şampunla yudum saçlarımı

o gündən saçlarım tökülür...

indi gör neçə nəfər keçəl qalıb,

allah bilir...

bir gecə utanıb,

divardakı toy şəklini tərsinə çevirdin

nişan üzüyünü atdın otağın qaranlıq küncünə

sonra mənim köynəyimi geyindin əyninə

sonra ağladın,

mən isə səni tutdum dilə

“xəyanət bu deyil,

bu nədirsə,

başqa şeydir Cəmilə”

sonra ərinin aldığı içkidən içdik,

onun ezamiyyəti şərəfinə...

pəncərədən süzülən şəhər işıqları

gözümü deşməyə başladı

vicdanım oyandı o gecə, utandım...

ərinin adını pıçıldadın qulağıma

sonra “çaşdım” dedin, gülə-gülə...

Bax bu xəyanət idi Cəmilə...

sonra həyatında başqa kişilər peyda oldu

mənim verdiyim taksi puluyla

bahalı otellərə getdin

onları da özünə öyrətdin

onları da saldın zibilə

bədənin başqalarına öyrəşdi, Cəmilə...

görəsən xəyanət nədir, Cəmilə?

bu gün anladım ki,

məni aldatmamısan heç vaxt

özünə danışdığın yalanlar, özünə xəyanətindi.

səni sevmək mənim günahım deyildi

bəlkə də, lazımsız cəsarətimdi...

bu gün anladım ki, hamıya xəyanət edirəm

qadınımın ütülədiyi köynəklə görüşünə gələndə

anladım ki xəyanət,

başqasına aid olan şeyləri

səninlə bölüşməkdi...