Kulis.az Musa Yaqubun mərhum həyat yoldaşı Zöhra xanımın xatirəsinə yazdığı iki şeiri təqdim edir: 
	
	
	
	Dərdimin yanında durma 
	
	Həyatın asılıdı iynə ucundan
	Canımız sızladı ağrı-acıdan
	Ağır əzablardan keçmisən, yetər;
	Zülümdən çıxmısan yat, dincəl bir az
	Dərdimin yanında durma bu qədər,
	Yuxumun yanında durma bu qədər,
	Ruhunu dalımca yorma bu qədər
	
	Vallah, mən yaxşıyam, hələ yaxşıyam,
	Özümlə gəlirəm dilə, yaxşıyam
	Xırda kef-damaqla hələ aram var,
	Süfrəmiz açıqdır, qonaq-qaram var,
	Heç kəsin yanında pərt deyiləm, yox,
	Nəvələrə qarşı sərt deyiləm, yox
	Baxma üst-başıma, çıxma qarşıma
	Durub əhvalımı sorma bu qədər,
	Yolumun üstündə durma bu qədər
	Əzabdan çıxmısan, yat, dincəl bir az...
	
	Əllərin havada o çağırışların
	Yetmədi tanrıya yalvarışların
	Təzədən mənə də duaçı olma
	Uyma xəyalıma uyarçı olma
	
	De göndər ruhunu ulu dərgaha
	Mən də tənhalığa öyrənim daha
	Qoşul mələklərə tay-tuşun olsun
	Öz əlin, öz başın, öz xoşun olsun
	Mən də tək qanadla uçmağı bilim
	Bir qürub çağını qucmağı bilim.
	
	Sən allah, ruhunu yorma bu qədər,
	Dərdimin yanında durma bu qədər,
	Yuxumun yanında durma bu qədər
	Əzabdan çıxmısan, yat, dincəl bir az.
	
	Yanvar, 2011
	Bakı
	
	
	Yaxşı ki....
	
	Yaxşı ki, qış vaxtı getdin dünyadan
	Qaldı qar altında xatirələrin
	Bu həyət-bacada olmusan haçan?!
	Hardadı məkanın, təzə yurd yerin?!
	
	Ağ sükut içində səssizdir hər an
	Qalıb qar altında bütün ev-eşik.
	Sən heç o eyvanda dayanmamısan
	O dəmir körpüdən biz keçməmişik
	
	O qaya bizə heç qucaq açmayıb
	Yoxdur nam-nişanın cığırda – izdə
	Heç vaxt o dağdağan yarpaq açmayıb,
	Sən də olmamısan o süfrəmizdə
	
	Vələs budağında donub ahımız
	Damcılar incidir o boz tənəkdə
	O şaxda açmayıb gülsabahımız
	Sən də olmamısan, o gül-çiçək də
	
	O iş otağıma yəni yolun var?
	Dağadan yandırıb buz çilçırağı
	Açılmış varaqdır daş stolum qar
	Qanımla yazıram bu ağ varağı.
	
	Yenə arxımıza qardı ələndi
	Canımdan atəşi, odu apardı
	Deyəsən sən idin arx kölgələndi
	Daşda surətini yudu apardı
	
	Səni pozan kimdi, mənim yazan kim.
	Sən indi ağ donlu soyuq mələksən
	Dünyanın ən xoşbəxt adamısan ki,
	Mənim ölməyimi görməyəcəksən
	
	qış, 2011
	Bakı-Buynuz
Dərdimin yanında durma bu qədər...
Oxşar xəbərlər
                            "Şərif Ağayar Nobel mükafatı alanda birinci özüm..." - POLEMİKA
                                    18:10
                                    3 noyabr 2025
                                
                            
                            Napoleonun elçisinin təriflədiyi Güney Azərbaycan şəhəri - Araşdırma
                                    16:05
                                    31 oktyabr 2025
                                
                            
                            Dövrünün miskin əyyaşı, küçələrdə öz-özünə danışan - Əsl şair-yazıçı ömrü deyəndə nəyi nəzərdə tutulur?
                                    14:00
                                    31 oktyabr 2025
                                
                            
                            "Onun hər addımı seçim və ya məhv olmaq təhlükəsi altındadır" - Axına qarşı üzən, hamıdan kənarlaşdırılan qadın
                                    12:04
                                    31 oktyabr 2025
                                
                            
                            Əli Novruzov: "Aqşin Yenisey yuxarı instansiyaları babat aldada bilir"
                                    17:59
                                    29 oktyabr 2025
                                
                            
                            Azərbaycan ədəbiyyatının ən parlaq nəsli bizik! - Orxan Həsəni
                                    14:57
                                    28 oktyabr 2025