Sevgilimə sarı gülü verəndə...
8 avqust 2012
11:27
Beş yaşımda anlamışdım bunu, məni rəsm dərnəyinə aparanda. Gülmüşdülər mənə ağacları sarı, otları göy rəngdə rəngləyəndə. Uşaqdır, anlamır deyə fikir verməmişdilər. Həvəsim var idi rəsmə. Oxuyub yazmağı öyrənmişdim özüm.
Gülürdülər məktəbdə mənə, bir ayağıma qara, digərinə tünd göy corab geyinmişdim. Kloun demişdilər mənə. Ağlayaraq evə qaçmışdım.
Tapşırmışdılar ki, işıqforun qırmızı işığı yananda keç.. Mənim üçün sadəcə yuxarı, orta və aşağı işıq var idi.. Yuxarı yananda keçirdim.
Bir gecə yuxu görürdüm. Çox qorxunc idi. Metroda idim. Rəngli idi hər şey. İnsanların üzü deyəsən yaşıl idi, metronun tavanı göy.
On altı yaşımda məndən 1 yaş kiçik qızı sevirdim. Görüşə gedəndə qırmızı deyə bildiyim gülü aldım. Sevgilimə verəndə "sarı gül almısan, qısqanırsanmı məni?" demişdi. Çox utanmışdım.
Həyatımda bir tək şeyin rənginə əmin idim. Sevgilimlə öpüşəndə hiss etdim. Dodaqları qırmızı idi. Ehtirasın rəngi olduğunu eşitmişdim hardansa.
Hamı mənə hər şeyi ağ-qara gördüyümü demişdi. Yalan deyirdilər. Ağ, qara... Bir də boz... Və bozun tonları…
Ən ağrılı şey insanların məndən "bu hansı rəngdir?" deyə soruşmaqları idi. Sanki ayaqları olmayan birinə qaç görüm deyirdilər, ona inanmadıqları üçün.
Homoseksual kişilərə "mavi" deyirdilər. Nəyə görə?. Dəriləri mavi rəngdə idi mi? Ya da saçları?
Bəzən hamının mənə qarşı birləşib özlərindən hər şeyə rəng qatdıqlarını düşünürdüm.. Sonra əl çəkdim bu uşaq düşüncələrindən.. Qəbul elədim gerçəyi, həqiqəti..
Rəng koru idim mən.
Gülürdülər məktəbdə mənə, bir ayağıma qara, digərinə tünd göy corab geyinmişdim. Kloun demişdilər mənə. Ağlayaraq evə qaçmışdım.
Tapşırmışdılar ki, işıqforun qırmızı işığı yananda keç.. Mənim üçün sadəcə yuxarı, orta və aşağı işıq var idi.. Yuxarı yananda keçirdim.
Bir gecə yuxu görürdüm. Çox qorxunc idi. Metroda idim. Rəngli idi hər şey. İnsanların üzü deyəsən yaşıl idi, metronun tavanı göy.
On altı yaşımda məndən 1 yaş kiçik qızı sevirdim. Görüşə gedəndə qırmızı deyə bildiyim gülü aldım. Sevgilimə verəndə "sarı gül almısan, qısqanırsanmı məni?" demişdi. Çox utanmışdım.
Həyatımda bir tək şeyin rənginə əmin idim. Sevgilimlə öpüşəndə hiss etdim. Dodaqları qırmızı idi. Ehtirasın rəngi olduğunu eşitmişdim hardansa.
Hamı mənə hər şeyi ağ-qara gördüyümü demişdi. Yalan deyirdilər. Ağ, qara... Bir də boz... Və bozun tonları…
Ən ağrılı şey insanların məndən "bu hansı rəngdir?" deyə soruşmaqları idi. Sanki ayaqları olmayan birinə qaç görüm deyirdilər, ona inanmadıqları üçün.
Homoseksual kişilərə "mavi" deyirdilər. Nəyə görə?. Dəriləri mavi rəngdə idi mi? Ya da saçları?
Bəzən hamının mənə qarşı birləşib özlərindən hər şeyə rəng qatdıqlarını düşünürdüm.. Sonra əl çəkdim bu uşaq düşüncələrindən.. Qəbul elədim gerçəyi, həqiqəti..
Rəng koru idim mən.
1241 dəfə oxunub
Oxşar xəbərlər
Yazıçı kitabla dolana bilmirsə, deməli, cəmiyyət mədəni deyil - Dünyaya necə çıxmaq olar?
14:23
11 dekabr 2024
"Mən niyə kiminsə yazdığı romanı oxumalıyam?" - Aqşin Yenisey
15:03
10 dekabr 2024
Ruhun sevindiyi gün - Əbülfət Mədətoğlu
12:26
10 dekabr 2024
Danışan büst, Nuru Paşanın gecələdiyi evdə yaşayan lal qadın, Göyçəyə gedən yol – Nadir Yalçın
09:00
10 dekabr 2024
"Heç bir ağrı əbədi deyil..." - Huma quşunun qanadları altında
12:22
8 dekabr 2024
Müqavimətin bənzərsizliyi - Ülvi Babasoy
14:29
30 noyabr 2024