Kulis.az Cəlil Cavanşirin yeni şeirini təqdim edir.
Pərviz Cəbrayıl üçün
I
dalğalar çırpılırdı sahilə və bir qağayı acıq verirdi göy üzünə
erato ətrafımda rəqs edirdi
mən isə yorğun, yenə lövbər atmışam günahlar dənizinə
susdum.
sonra bir şeir pıçıldadım, su üstündəki ayaq izlərimə.
dalğalar intihar edirdi qayalara çırpılıb
aciz bir günahkar qollarını açmışdı boşluqlara
yenə bütün şairlər oyaqdı.
gecənin səssizliyində polis patrulları dolaşırdı sahildə.
mən tanrıları çağırırdım, bilmədiyim yad dildə...
Dəniz başdan başa cəsəddi...
II
bütün günahkarları udmuşdu dəniz.
şəhər su içindəydi
İçərişəhərdən üzüyuxarı qalxırdı buludlar
göz vururdu ölüm mələyi
Mən nəğmə oxuyurdum yad dildə
qağayılar dimdiyində saman çöpü. qarğalar gülürdü adamlara
hər yan insan leşləri və tərtəmizdi hava
mən hündür bir təpədən baxmaq isitdim Bakıya
təpələr uzaqdaydı, hardasa əlçatmazda
bura meqapolisdi
bir saat öncə zirzəmilərdə
və göydələnlərin zirvəsindəydi həyat və macəra
bir az fikirlərim dağınıq, bir az da ruhum avara
buraxdım ruhumu qaranlıqlara...
su bütün şəhəri udmuşdu.
qəzəbliydi məsumlar
dünya çəkilib getmişdi ayağımın altından
bir dua qalmışdı göy üzündə,
sahibsiz bir dua
bütün balıqlar canlıydı,
hamısı insan cildində
və mən dua pıçıldayırdım yad dildə
sükutun vahiməsi canımda,
atıldım boşluqlara
sular cəsədimi çırpırdı sahilə,
qanım yayılmışdı qayalıqlara
bir işıq vardı oğlumun göz bəbəklərində
avara küçə itləri dartışdırırdı cəsədimi
bir ana duası saplanmışdı qaranlıqlara
mən qarğış edirdim yad dildə.
