Kulis.az Sevinc Çılğının yeni şeirlərini təqdim edir.
Mam...
Ən çox bu havada ölməkdən qorxuram,
mam, ayaqlarım donur...
O ağacın altındakı boşluq mənim olmasın
istəmirəm, mam...
əllərim əsir...
Burda, bax burda
içimdə bir yer göynəyir
ovuram, olmur
ovuduram, olmur
ən dadlı tikələr də boğazımda qalır
mam, uda bilmirəm...
Nə vaxtsa tarım hördüyün saçlarımın dibi
indi ağrayır
barmaqlarımın ucundadır bizim dünən
mam,
mən sabahın da xatirəsi ola bilmirəm
Məni hardasa kimsə unudur
elə indi
burda... orda...
bilmirəm, mam
amma ürəyimə toxunur
Ən çox bu havada ölməkdən qorxan adamı
ondan da çox
kiminçünsə ölmək qorxudur
Mam, üstümü bərk ört - ayaqlarım donur...
gözlərimdən öp... həyat qovur...
Mənim savaşım
mənim savaşım özümlədi, adamlar
özünüzü yormayın
qəlbim sözünüzlə sınmır
üzüm sizdən dönmür
mənim savaşım özümlədi, adamlar
özümü öz gözüm götürmür
lənətli və ləkəli ruhumla meydanlarda
bir mən varam, bir də mən
nə üzr istəyin
nə əfv diləyin
özünü bağışlaya bilməyən bu q...dən...
Qadın-Adam
Uçmağı bacardı
sürünməyi öyrəndi
qaçdı, qovdu, dayandı...
hamısında da gözəldi o qadın...
qanadlarını qırdı
ayağının altında əzdi
tutdu, atdı, dayanmadı...
hamısında da zalımdı o adam...
qadın sevdi
adam sevirmiş...
qadın bilmədi
adam deyə bilmədi - yorğunam
gedən qatarın sonuncu vaqonundan əl sallayacaq qədər gücüm yox...
qadın torpağın altında təsəlli tapdı
adam o torpağın üstündə...
Qlamurun unutmaq resepti
Sürmə çəkməyi
acı bibər yeməyi
küsməyi tərgidən qadınlardan oldum
səndən olduğum gündən bəri
o klassik ədəbiyyatda
yeni kəkil çıxaran qızların dodaqlarına qönçə deyirlər ha,
bax o açılmayan qönçələrdən oldu ağzım -
məsumluğumdan deyil,
öpüşməyi tərgitdiyimdən
məhləmizdə bir kişi vardı
yeməyinə ovuc-ovuc duz qatardı
gəncliyində bir qəzada itirmişdi ağzının dadını
indi gülməli də səslənsə,
sən də bir qəzaymışsan taleyimdə -
ağzımın dadını itirdiyim qəza
amma mən yeməklərə daha duz qatmıram
(onsuz da dadsız)
dietoloqlar yeməyi duzsuz yeyin deyirlər
heç olmasa bir faydan dəysin
çeşid-çeşid sürmələrim
al-əlvan pamadalarım
bir toyxanalıq ənlik-kirşanım var
amma nolsun? -
gözünün suyu ovcunda qadınam
səndən olalı qadınlığımdan olmuşam
elə ki boğazımda düyünlənirsən,
özümü atıram mətbəxə
az qala şirin çörəklərə də soğan doğrayıram
bəhanəm soğan...
manqal qalayıram
samovar odlayıram
odla oynayıram...
bax bu adi məişət gözyaşardıcılarıyla
gözümün içindəki səni
yanağımdan süzülən səni
içimi və həyatımı göynədən səni
ört-basdır edirəm
səni ən gözəl unutduran şey
bir boşqab yeməkdir -
bir parça qızarmış ət
qovrulmuş brokoli, kabak, kərəviz sapı
bir az da qarnir
üstündən də bir fincan türk qəhvəsi oldumu -
kimdir səni xatırlayan?!
bir də idman -
gücüm, gözəlliyim, anti-depressanım idman
anlayacağın,
sağlam həyat deyə-deyə
səndən sağalıram
əslində bütün xəstəliklərin sonu ölümdür
bircə sənin əvvəlin ölüm imiş...
İnanmırsan...
Mən yorğun və xəstəyəm
unudulmuş bəstəyəm
daha əlimdən heç nə gəlmir
inanmırsan
dodaqlarımı çərçivələyən qırışlardan soruş
soruşma hardayam
soruşma necəyəm
səndən neçə küçə uzaq
neçə möcüzə yaxınam
soruşma
yorğunam
inanmırsan əllərimdə gülümsəyən cizgilərə bax
bax
harda yoxamsa
harda itmişəm
harda gizliyəmsə ora bax
altımda torpaq
üstümdə yarpaq
özüm çırıl-çılplaq
inanmırsan
başımın üstündə göyərən şamdan xəbər al
xəbər al niyə
meyl saldım meyə
içdim udum-udum
içdim qurtum-qurtum
günahlarımı göz yaşımla yudum
səndən sonra
özüm də sonra oldum
inanmırsan...
inanma
Xatirəm
Ömrümü gəzirəm küncdə-bucaqda
hardasa bir kəsik xatirəm qalıb
mənim bu dünyada iki gül balam
bir də boynubükük Xatirəm qalıb
Qara saçlarımda sığallar ölür
qara gözlərimdə can verir ümid
əlimdə- ovcumda bu dar ömürdən
üç cüt bir tək acı xatirəm qalıb
Dünyaya sığmadım, bilmirəm necə
bir ovuc torpağa sığar bu bədən
arxamca içində səssiz hönkürən
Zahirdə ömürlük xatirəm qalıb
Bir qəhvə dadında anılar adım
bir şaqraq gülüşlə yada düşərəm
bir bu qədər dostun, bu qədər yadın
yadında bir Sevinc xatirəm qalıb
Külək
Külək bir yalvarır pəncərələrə
şüşələrdə inad, inad nə inad!
soğança qoxulu isti yuvalar
xalılar üstündə xanım ayaqlar
ayaqlar üstündə yumşaq yastıqlar
yastıqlar üstündə körpə balalar
üzü bahara...
külək bir yalvarır pəncərələrə
şüşələrin ürəyi bərk dediyi dedik
döşləri süd qoxan sütül analar
gecədən səhərə yuxuya həsrət
çiyinlərə düşür mürgülü başlar
şirin yuxularda yatır atalar
üzü sabaha
külək yalvardıqca pəncərələrə
şüşələr daha çox mətin dayanır
indi nağılları susur nənələr
babaların savaş xatirəsi yox
daha deyilməli hər şey deyilib
yaşanıb elə bil hər yol gedilib
üzü allaha
