Kulis.Az şair Vaqif Bəhmənlinin “Mən burdayam, İlahi” məqaləsini təqdim edir.

5 iyun 2014-cü il, axşam saat 19:00

“Azdrama” ağzına kimi dolu...

Xalq Vaqif Səmədoğlunun 75 illik yubiley təntənəsinə yığışıb.

O isə şairdən daha çox kaftar ölümlə hamının əvəzinə çarpışan cəngavərə bənzəyir. Sanki hamını bir kənara itələyib, Siz bu işə qarışmayın, ədasıyla yeddibaşlı xərçəngin üzərinə təkbaşına yeriyir...

O axşam şair bu qeyri-bərabər döyüşdə qalıb gələcəyinə bütün salonu inandırdı.

Hamı Azdramadan arın-arxayın ayrılıb evinə döndü.

Mən də...

Bununla belə o gecənin sehri dörd ay dörd gün içimi tərk etmədi.

10 sentyabr 1914-cü il...

Hansı qələm idi o? Hansı yazı masasına çökmüşdüm? Hər sətrimi bir yazıb - yüz pozduğum o vərəqlər hanı? Xatırlamıram... Bəlli olan budur ki, böyük şairin taleyi kimi dağınıq və qeybdən agah olan bir ağı gözümün önündə qanad çalıb uçur.

O ağının adı da var.

Adaşıma

Adın altında daha bir kəlmə görünür Vaqif Səmədoğlunun 75 illik yubiley gecəsindən sonrakı ovqat.

“Beşmərtəbə”ylə üzbəüz,

“Füzuli meydanı”nın tuşunda,

2014-cü il,

iyun ayının beşində,

“Azdrama”da,

Vaqif Səmədoğlunun

təntənəli yubiley axşamında

iki başı da düyünlü can qantelini

dünyanın ən yüngül

daşı kimi apardı Vaqif Səmədoğlu;

halbuki, mən

bundan nigaran idim...

Vurğun yadigarı adaşım

o möhtəşəm gecədə

çox əlamətlərə əl sürtdü,

toxundu çox nişanlara.

Bir az ağı,

bir az bayatı,

bir az da

həyat anlatdı

salona toplaşanlara...

Yəni ki, özünü

kişi kimi apardı Vaqif Səmədoğlu -

Halbuki, mən

bundan nigaran idim.

Prezident sərəncamını,

yetmiş beş illik

yubiley təntənəsini hökumətin,

Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinin

işi kimi apardı Vaqif Səmədoğlu -

Halbuki, mən

bundan nigaran idim.

Azarı boğazladı,

nitqini tarazladı,

fikir verdi sözlərinə,

Salon qorxmasın deyə

eynəkli gözlərini

gürzə kimi zillədi

yeddi başlı xərçəngin

qan çəkmiş gözlərinə -

Halbuki, mən

bundan nigaran idim.

Yeriyirsə ürək -

yerimək asandı, dedi,

Xalq artisti Fəxrəddin Manafova

əsamdı, dedi!

Yeridi ehmal-ehmal;

nə tez, nə gec -

əsaya ehtiyacı olmadı heç!

Vaqifin yox, Manafovun

yıxılacağından

qorxdu salon...

uğurla bitdi son;

Diki endi,

düzü qalxdı

Səmədoğlu,

Həmişə olduğu kimi

səhnə pilləkənini

özü qalxdı Səmədoğlu -

Halbuki, mən

bundan nigaran idim.

Yetmiş beş yaşında Səmədoğlu,

İsraildə,

dünyanın o başında Səmədoğlu

yuxudan halsız ayılarkən

gözünü üzünə zilləyən

Nüşabə xanıma baxıb -

“Sevginin

nə

demək

olduğunu

anladım,” -

dedi,

“Atamın

Azərbaycanı da

Nüşabə xanımın yanındaydı,

tək deyildi

o qadın” -

dedi.

Halbuki, mən

bundan nigaran idim.

Nə bənzətmə, nə qafiyə...

Salonda

ayrı bir Vaqif də vardı;

Vaqif

Vaqifdi Vaqifə...

Adaşlar adaşlara,

qardaşlar qardaşlara

qapılar olmasa, nə olsun?

Təbibə yoxlatsam məndə

xərçəng tapılar olmasa nə olsun? -

Halbuki mən

bundan nigaran idim.

“Beşmərtəbə”ylə üzbəüz

“Füzuli meydanı”nın tuşunda

“Azdrama”nın ağuşunda

altı yüz qadın-kişini

Səmədoğlu azarına

yoluxmuş gördüm,

Dünyada xərçəng adında

cəfəngiyat yoxmuş, gördüm...

Halbuki, bu,

yatsam yuxuma da girməzdi!..

27 yanvar 2015-ci il

Günün ikinci yarısı. İş telefonu çağırır. Nüşabə xanımın səsi... Vaqifin “Dramaturgiya” iki cildliyi çıxıb, icazə verin götürək, görsə yaxşıdı...

Soruşuram:

- Ustad necədir?

Nüşabə xanımın səsi:

-Yaxşı deyil...

Dilağız eləyib susuram. Danışıq bitir.

28 yanvar 2015-ci il, səhər saat 09:15

Nəşriyyatdan məlumat verirlər ki, Vaqif Səmədoğlunun ailəsindən gəlib kitabı apardılar. Ay Allah, heç olmasa, o gözəl kitablara əli dəysin!

28 yanvar 2015-ci il, saat 12:00

Akademiyanın iclasından çıxıb işə tələsirəm. Hansısa bir xəbər saytından zəng gəlir. Tanıdığım jurnalist:

- Vaqif müəllim, Vaqif müəllimin dəfni harada olacaq? – soruşur.

- Hansı Vaqif müəllimin?

- Eşitməmisiniz, Vaqif Səmədoğlu rəhmətə gedib.

... Telefon əlimdən düşür.

... Yerin üzü daşdır.

... Telefon sınmır, eləbil yerin təkindən səs gəlir.

... Sayt müxbiri hələ də nəsə soruşur.

29 yanvar 2015-ci il saat....

Azdramanın qapısı ağzına çatdım.

Həmişə o bura özü gələrdi.

Bu dəfə onu bura gətiriblər.

Kimsə çağırır: - Mən burdayam, İlahi

Mən hay verirəm:

-Qorxma, qardaş, biz də burdayıq...

• Mədəniyyət Nazirlərinin 2-ci Yüksək Səviyyəli Görüşü keçirildi
• Daha bir serial final edir
• Vasif Məhərrəmli: "Ərinin xəyanətini bağışlayan qadın qəhrəmandır"