Kulis.az Eminqueyin "Plastik PR Əməliyyatı" adlı yeni yazısını təqdim edir.

Otuz bir yaşıma rəğmən hələ də qarı həyəcanla qarşılayıram. O ki qar başladı yağmağa, tez-tez küçəyə boylanıram, qarın oturub-oturmadığını yoxlayıram, elə ki yerin ağardığını gördüm, uşaq kimi sevinirəm. Yox, küçəyə çıxıb qartopu oynamayacam, mənimki eləcə qar sevincidir. Daha doğrusu, qarın təmizliyinə, işığına, saflığına aşiqəm. Bakının bozluğunu, darıxdırıcı qışını, natəmizliyini təkcə qar ört-basdır edə bilər. Un kimi ələnən bu qar – məncə, məhz ələnən un kimi göründüyünə görə qara bərəkət deyirlər – həm də həyəcanı ölmüş, şıltaqlığı itmiş, üsyanı yatırılmış adamlara ikinci nəfəs verir. Onun gətirdiyi təmiz hava həm də tazə gülüstan bəxş eləyir insanlara. Sürüşən maşınlar, adamlar, qartopu oynayan uşaqlar, qapısının ağzını kürüyənlər və başqaları. Bəlkə də, bir az da bu canlanmanı görmək üçün qarın yağmasına sevinirəm.

Bu möhtəşəmliyin ağuşunda yaşadığım ölkənin həqiqəti də bir ayrı dərddir. Gərək telefonunu söndürəsən, özünü təcrid edəsən bu cəmiyyətdən. Əfsus, mənim işimlə əlaqəli belə bir şansım hələ ki yoxdur. Elə eybəcərliklər var ki, onları gizlətməyə qar da yetməz.

Məsələn, dünən şəbəkə cahilliyinin hay-küylə paylaşdığı bir fraqment kimi.

Qısa məzmun budur ki, “Bu şəhərdə”nin “Plastik əməliyyat” adlı konserti hələ başlamamış səhnənin bir addımlığında məişətvari qırğın düşür. Bir qadın bir qızla bir oğlanın üstünə qışqırır, bir az da coşub qızın saçından tutur, zalda alqış səsləri artır, “qəşəəəy, qəşəəəəy” fitvaları eşidilir. Guyammış qadının üstünə qışqırdığı onun əri, saçını yolduğu qız da ərinin gəzdiyidir. Necə olubsa, təsadüfən bunlar ayrı-ayrılıqda tamaşaya bilet alıblar və qarşılaşıblar.

Şəbəkə cahillərinin bu mövzu ətrafında müzakirələri böyüyür, hərənin ağzından bir avaz gəlir. Biri deyir ki, əgər kişi gəzirsə, deməli, qadını onu qane etməyib. Biri deyir ki, necə olur, bir ailənin iki üzvü - ər və arvad bir-birindən bu qədər xəbərsiz yaşayır?! Necə olur ki, ər və arvad eyni tamaşaya bilet alır, amma bir-birindən xəbərləri olmur?! Və nəhayət, “Bu şəhərdə”dən açıqlama gəlir: bu hadisə konsertin bir parçasıdır, yəni, quramadır.

Madam ki, bu dəxlisiz söhbətin içinə düşmüşəm, detallara varmağımın ziyanı olmaz. Əvvəla, məsələnin pəjmürdəlik tərəfi budur ki, özünü mətbuat adlandıran, hər il Zərdabini hörmətlə anan mətbuatçılarımız bu hadisəni xəbərləşdirib, həqiqi hadisə kimi tirajlayıb.

"Bu Şəhərdə" konsertində gözlənilməz dava: Qadın ərini başqa biri ilə tutdu - VİDEO

Araşdırmamış, məsələnin mahiyyətinə varmamış. İkincisi, videonu izləyəndə guyammış ərini başqa qızla tutan qadının saçyolduya çıxdığı an alqışların, “qəşəəəəy” fitvalarının artması məni narahat elədi. Görəsən, niyə belə oldu? Bu situasiyada kişinin günahı gəzdiyi qızın günahından çox deyilmi? Yəni, saçı yolunası bir nəfər varsa, o da kişi olmalı deyilmi? Ki, həyat yoldaşı ola-ola gəzir, tozur, hətta teatr kimi səviyyəli bir istirahəti gəzdiyi ilə edir. Axı onun həyat yoldaşı bu səviyyəli, mədəni istirahətdən min kreslo uzaq deyil. Hər adama qismət olmur belə həyat yoldaşı ki, tamaşaya baxmağa gedəsən.

Üçüncüsü isə...

Məişətin dibinə düşmüş, illərdir gəlin-qaynana söhbətlərinin içindən çıxmayan bu üçlüyün – Müşfiqin, Rafaelin, Çoşqunun ağlına bundan maraqlı PR gedişi gəlməzdi. Mən bu üçlüyün fəaliyyətini Elgizin, Xoşqədəmin və digərlərinin fəaliyyətindən qəti ayırmıram. Onlar teatrımızın Elgizi, Xoşqədəmi, Zaurlarıdır. Ona görə də baxılırlar. TV-lərdəki məişət qırğınlarının, sadəcə, teatral sifətidir uzun illər davam edən bu layihə. Hoqqaya bax mən ölüm. Gör, teatr, tamaşa nə cür reklam olunur. Və iş orasındadır ki, uğurlu da alınır. Yenə deyirəm, bunlar xalqın alqoritmini yaxşı bilir.

Hə, bax beləcə, ömrümüzdən bilmirəm neçə dəqiqəsə oğurladı bu geydirmə səhnəcik. Daha doğrusu, plastik əməliyyatlı, uğursuz dava.

Yoruluram, vallah.

Hərlənib-fırlanıb hər yazımda eyni nəticəyə gəlirəm bu şəhərdə...

Molladan soruşurlar:

- Molla, rus dilində bilirsən?

Molla cavab verir:

- Bəli.

- Rusca “bura gəl”, necə deyirlər?

- İdi suda.

- Bəs, “o yana get”, necə deyirlər?

Molla gülüb, deyir:

- Paaah, burda çətin nə var ki? Gedərəm o yana, yenə də deyərəm - “idi suda”.

İndi mənim də elədiyim eyni şeydir. Hər yazıda cəmiyyətə o yanda durub “idi suda” deyirəm, bu yanda durub “idi suda” deyirəm, xeyri yoxdur.

Çox heyf, tənqiddən başqa heç nəyə gəlmir bu cəmiyyət...

• Nizami Kino Mərkəzində biabırçılıq: Məşhurları səhv saldılar
• Loğman Kərimov işdən çıxdı
• Dövlətin sənətə dəstəyi, imamlar və sevgi - Atasına çevrilən yazıçı