Kulis.az gənc şair Amil Amalın (Məmiyev) yeni şeirlərini təqdim edir.
***
Əlinin içi ilə qulaqlarımı isidər,
çölü ilə istimi ölçərdi, anam.
Soyuq evimizdə
isitmək üçün yatağımı
Birinci anam yatardı
yorğan-döşəyimdə mənim.
Gündə ev işləri...
Yır-yığış, sil-süpür, biş-düş.
O qədər beləcə işlər görərdi ki,
Bizi çimizdirəndə
Qabar, sərt əlləri
hamar dərimizi incidərdi
və qayıdıb deyəndə ki,
“Əllərin ağrıdır ana”
Yadımdadır,
anamın gizlində ağlaya-ağlaya
krem alıb əllərinə sürtməyi.
Mən heç vaxt görməzdim
anamın xəstələndiyini.
Mən heç vaxt görməzdim
anamın süfrə arxasında
bizimlə oturub yemək yediyini.
Xörəyi bizə çəngəllə
yeməyi öyrədən anamı mən
Xəlvətdə,
barmaqlarının ucu ilə
qazanın dibini sivirən görmüşdüm.
Özü də həmişə toxam deyən anamı.
Nə qanırdım, uşaqdım
Bişirərdi başımı.
İndi, naz-nemətlə dolu
ağ kətanlı süfrələrin,
kübar məclislərin birində
yeməyi gövşəyən, marçıldadan
və bunları gördükdə
nəzakət və etiket qaydaları
yadlarına düşən adamların içində
Bir əlimdə çəngəl bir əlimdə bıçaq
oturub anamı fikirləşirəm.
Yaddan çıxmasın deyə
çıxardıb yaxamdan ağ salfeti
bu sətirləri yazıram üstünə.
Evimizin təbibi,
qulluqçusu,
paltaryuyan maşını,
ofisiantı, aşpazı,
“budilniki”, tozsoranı,
ütüsü, ətçəkəni,
dərzisi, xidmətçisi
Bir sözlə, hər şeyi idi anam.
Gözəl anam, gəşəng anam.
Nazim Hikmətin Pirayəyə yazdığı şeirlərə ithaf
Dönməyəcəyini və gəlməyəcəyini bilərək
Gedən qatarlara, uçan təyyarəyə
Qaçıb əl yelləyən uşaqlar kimi
Mən də səni görəndə
Qaçıb əl sallayıb
"Samalyot", "Samolyoot!" çağıran təki
Ürəkdən bağırmaq,
çağırmaq istəyirəm adını.
Anamın evlilik monoloqu
Qabağında ölərəm,
qurban olar anan sənə.
Evlən oğlum, nolar evlən.
Bir tay-tuşuna bax da.
Hamısı evlənib,
səni boyda uşağı var hamısının.
Yaşın keçir. Qartımısan.
Otuz yaşın gəlir,
de görüm sənə kim gələcək axı?
Bu gün-sabah başmı yerə qoysam
kim baxacaq sənə?
Yeməyini kim bişirəcək?
Paltarlarını kim yuyacaq?
Səhərlər kim oyadacaq?
Kim yola salacaq səni?
Atanın da yaşı keçir, qocalır.
Barı heç olmasa nəvə görüb ölək.
Elə bir toy eliyək ki, sənə, gəl görəsən.
Mən demirəm ki indi.
Yavaş-yavaş. Hələ bir tərpən sən sonra.
Öz evin, öz eşiyin olsun.
Heç olmasa bir qız tap hələ
Elçi gedək, görək kimlərdəndi?
Əsli nəcabəti. Atası, anası. Bibisi dayısı.
Bəlkə heç onlar bəyənmədi səni?
Gülmə eey! Sənnənəm.
Bu qədər qız göstərdim
birini bəyənmədin.
Noldu bu dünyada
bir qız tapılmadı sənə?
Guya elə hamı dərdindən ölür bunun.
Paaah atonan.
Yaxşı nə deyirəm.
Sən gülməyində ol.
Öz işindi.
Öz övladın olanda
başa düşərsən məni.
