Arzu Nəsibova

Mən acizəm!

Məni Tanrı yaratmış

Ətimi, qanımı,canımı verib,

Bütün kainatda üstün tutaraq,

Əməlimdən ,niyyətimdən asılı olaraq,

Mərtəbənin yüksəyinə ucaltmış.

Mən acizəm!

Aman Allah! Canım Allah!

Əgər üzərimdən rəhmətini çəkərsən,

Bu fani dünyanın ağır yükünü,

Ey bəni adəm, bu acizliyinlə

Necə çəkərsən?

Mən acizəm!

Nə yaşamağa üzüm var, nə də ölməyə

Günahlar bağlayır sanki gözümü.

Göz tapa bilmirem səni görməyə.

Həqiqət hardasan?

Niyə dinmirsən?

Boğulan haqqları niyə görmürsən?

Görmürsən nahaqlar yol alır

kainat boyu.

Hardadır düzlərin o qərargahı

Qurulub dünyada şeytanlar məclisi.

şeytanlar toyu.

Mən acizəm!

Yorulub dizlərim, taqətdən düşüb,

Sanki ruhum yalanla dolub,

Sevgidən,şəfqətdən xəbərsiz olan,

Yaralı ruhum

Yalanlar izindən çoxdan sürüşüb.

Ya Rəbbim kor etdi, hisslərim

mənim gözümü,

Daldım dünyanın boş xəyalına,

Günah səhrasında tapdım özümü.

Mən acizəm!

Rəhmətin olmasa doğulmaz insan.

Ananın bətnində yetişməz asan.

Bu dünya qurulub eşq üzərində,

Günahlar dayanıb lap əzəlində.

Mən acizəm!

Ya Rəbbi bağışla aciz qulunu,

İman etmədən alma ruhunu.

Acizəm.acizəm sənə möhtacam,

İmanım azalıb , sevgindən acam.

Sən sevgililərin ən əzəlisən ,

Bəndənın əvəzsız sevənisən.

Daldır Rəhmətini sən üzərimə,

İmanım nurlansın gur işığından,

Qaytar cismimi lap əzəlimə.

Həqiqi sevgi

Sevdim sevgimin önəmi yoxdu,

Çünki, sevdiyim bir bəni adəm.

Çiy südü əmmişdir, o doğuşundan,

Bitti həsrətimlə yandığı o dəm.

Sevgi hey yandırır, hey kədər verir,

Qəm-qüssə bürüyür bütün ruhumu,

Qəzəb dolaşaraq ruhumla mənim,

Yanaraq göylərə qaldırır,

tütən ahımı.

Ürək parçalanır ruhum çırpınır,

Gözümdə yaşlarım çağlayam bulaq.

Nahaqdır bəndənin eşqiylə yanmaq,

Gərəkdir Rəhmanın rizasım almaq.

Bəndən yaranandan olmuş naşükür,

ALLAHı unudur heç utanmadan.

Yaradan ALLAHı unudan insan

Necə sevəcəkdir heç usanmadan?

Ey Rəbbim mən necə kor olmuşam.

Yatmışam qəflətdə düzü duymadan.

Oyuldu kədərdən cismim, ruhumun,

Yarına bilmədim yaratdığına,

Başıma dağların qar atdığına .

Həqiqət hörülmür kərpiclər düşür,

Həyat məcrasından sanki sürüşür.

Halbuki adını zikr edən zaman,

Süzülür ruhuma dərin bir hüzün.

Qılsam namazları tutsam orucu,

Görəcəm həyatda gerçəyin özün.

• Cəfər Cabbarlının “Nəsrəddin şah” dramında milli ideologiya - Həcər Atakişiyeva
• Adlar - Valentin Rasputinin hekayəsi
• Qabaqda hələ nə qədər il var yaşamalı... - Rober Desnos