Adamlar ağacda yetişsəydilər yaxşı olardı. Valideyini itirmək qorxusu ilə yaşamazdılar. Yetişib düşərdilər ağacdan suya, axardılar alın yazıları boyunca. Axardılar, axardılar, kiməsə qoşulub yenə axardılar...
O ağac da qalardı orda. Bir gün bir iş adamı gəlib kəsərdi o ağacı. Yerində Şadlıq sarayı tikərdi. Adamlar da nə vaxtsa bundan xəbər tutsalar əməlinə görə uzağı ağackəsənə bir müddət nifrət edərdilər.
Kiməsə nifrət etmək vallideyinin yoxluğuna dözməkdən asandı axı. Sonra yenə axardılar... Elə axaraq da hamı kəsilmiş ağacının əvəzinə yenisini əkərdi... Sonra çoxlu adam yetişərdi... Hamısı da suya tökülərdi...
Adamlar suda çox xoşbəxtdilər. Hətta küsülülər belə suda küsülü görünmürlər...
Mən səni suya dəvət edirəm. Ağacda yetişməsək belə... Əslində suya girmək ağaca çıxmaqdan daha maraqlıdır. Çünki göylər təkcə başın üzərində yox, həm də ayağının yanında olur. Hətta əlini də vura bilirsən. Günəşi, buludları qarışdıra da bilirsən... Qarışdırırsan, qarışdırırsan, sonra başını qaldırıb görürsən ki, kimlərsə sənə baxır. Utanırsan.... Amma bədbəxt olmursan...
facebook.com/ilqar.rasul
Adamlar
24 oktyabr 2012
00:07
