Martın 31-də Rusiya Kinematoqrafçılar İttifaqının sədri, Rusiya Mədəniyyət Fondunun prezidenti, məşhur kinorejissor, Nikita Mixalkov Bakıda, Nizami Kino Mərkəzində jurnalistlər, rejissorlar və aktyorlarla görüşərək ustad dərsi keçib.
Ustad dərsində Mixalkov öz kino təcrübəsindən danışaraq hər şeydən əvvəl kino mühitinin vacibliyini vurğuladı. Kinoçəkiliş prosesinin özəlliklərindən bəhs edən rejissor maraqlı məqamlara toxundu:
“Əgər rejissor hələ nə çəkəcəyini bilmirsə, o, ya heyətə “mən bilmirəm nə çəkim, gəlin birlikdə bir şey fikirləşək” deməli, ya da sadəcə olaraq çıxıb getməlidir. Axı bu qədər insan toplanıb, onun göstərişlərini fikirlərini gözləyir. Qışqırıb özünü çırpmağın yeri yoxdur. Rejissor nə çəkəcəyini bilməlidir”.
Söhbət əsnasında rejissor filmlərinin Amerikada göstərilməməsinin səbəblərindən danışdı: “Amerikalılar öz filmlərindən başqa filmlərə baxmırlar. Baxmağı sevmirlər. Baxılmasını istəmirlər. Çünki Amerikanı öz kinosu yaratdı. Amerika kino yaratmayıb, Amerikanı kino yaradıb. Məsələn, tünd eynəkli polis obrazı kinodan amerikan həyatına gəlib. Bilirsiniz, genetik yaddaş ciddi məsələdir. Bizim, eləcə də bir çox xalqların genetik yaddaşında müharibə xofu var. Amerikalılarda bu yoxdur. Yəni öz torpağında müharibə getməsi başqa bir şeydir. Öz torpağında müharibə gedəndə hər şey vuruşur, su şüşəsi də, dodaq boyası da, stəkan da, adam da-hər şey... Amma hansı ölkədəsə müharibə aparmaq tamam başqadır. Bunlar fərqli müstəvilərdir. Kimin üçünsə bu kompüter oyunu kimi bir şeydir; bir pilot özünə kofe tökdü, qalxıb, təyyarəsinə mindi, 15 dəqiqəlik uçuş etdi, kompüterdə nişanlanmış yerləri proqramlaşmış dəqiqədə düyməni basmaqla bombaladı, qayıdanda kofesi hələ soyumamışdı. Amma o bomba tökülən yerlərdə nələr baş verir, insanlar nələr yaşayır, necə ölür... Anlayırsınız? Necə fərqli müstəvilərdir?”
Rus kinosu ilə bağlı sualı cavablandırarkən Mixalkov müasir müəllif kinosu mövzusuna münasibətini də bildirdi: “Ümumiyyətlə müəllif kinosu nədir? Bunu ayırd etmək lazımdır. Məsələ uzun kadrlarda deyil. Siz Zvyaqintsevi soruşdunuz. Məncə, onun filmləri ciddi bir keyfiyyətdən məhrumdur; onun filmlərində milli köklərlə bağlılıq yoxdur. “Yelena” gözəl filmdir, əladır. Amma orada Yelenanın yerinə hansısa əcnəbi ad ola bilər, heç nə də dəyişməz. Anlayırsınız? Elə sonuncu “Leviafan” filmi. Sadə məntiqlər var. Mən indi bu dərinliklərə getmək istəmirəm. Amma məsələn: niyə o mitropolit o qədər boş sahə varkən, ancaq Kolyanın evini söküb kilsəni orada tikmək istəyirdi? Niyə Kolya orada tək-tənha yasayırdi çıxıb getmək də istəmirdi. Mən o filmdə rejissorun kiməsə, hansısa obraza məhəbbətini və ya mərhəmətini hiss eləmədim. “Leviafan”a ikinci dəfə baxmaq istəmirəm, o, bir dəfə baxmalı filmdi”
Xatırladaq ki, N.Mixalkov “Beş axşam”, “Mexaniki piano üçün yarımçıq pyes”, “Oblomovun həyatından bir neçə gün”, “Şahidsiz”, “Qara gözlər”, “Urqa: məhəbbət ərazisi”, “Günəşdən usanmışlar”, “Sibir bərbəri”, “12” və başqa filmlərin müəllifidir. O, “Günəşdən usanmışlar” filminə görə “Oskar” kino mükafatı laureatıdır.
