Kulis.az Ümid Nəccarinin yeni şeirlərini təqdim edir.
Bardaqda bircə udum su
hansısa dənizin dalğasıdır,
sükuta bürünüb otağımızda...
Söyüd ağaclarının budaqları
Məcnun saçlarıdır
Leylini gördükcə tellərini küləyə sovurur.
Axşamüstü küçədən keçən sərxoş oğlan
əlində bircə gül,
fitində səsləndirir sevdiyi nəğməni...
Uçub getmiş quşdan qalan bircə lələk
masmavi göy üzünü yaşadır...
Mən səndən qalan bir parça buludam
səni yaşadıram...
səni yağıram...
***
Gözlərin öncəbhədir
Əsir düşür
gedib qayıtmır gənc baxışlarım...
Səsinin minalarında ürəklər qazi,
necə ağır yaralı,
Neçə qəlblər qəlpəli...
Əllərin atəşkəsdir,
kəsir bütün səsləri,
qaytarır bütün əsirləri...
***
Günəşin gözündən uzaq,
kimsəsiz evlərin yataqlarında,
soyunur gözyaşını tənha qadınlar,
Dəniz bircə damla ilə başlanır
qadın birinci sözlə,
və sonuncu sözlə bitir qadın.
Günəşin gözündən uzaq,
Şərqdə hüznə batır şərqilər
sərxoş olmayan badələr...
Mən məcnun söyüdlər diyarında
qapıların bu tayında dayanmış bir şərqin şairi,
mən Günəşlər ölkəsinin qaranlıq məhbusu
hələ də danışan Tanrıların axtarışındayam.
Şərqdə soyunur Günəş işığını
Soyunur Məcnun Leylisini
Soyunur Nəsimi dərisini.
Bax, bu ucqarlarda duran mən,
mən bu çıxılmaz küçəsinin intihasında,
soyunuram kəlmələrimi,
soyunuram köksümdəki barmaq izlərini...
***
Gözlərin Tanrıların ölüm qorxusudur,
bir sabah yuxudan ayılmamaq kabusudur əllərin
Bu yaz darıxacağıq
Bu yay yaşlanacağıq
Bu payız solacağıq
Bu qış öləcəyik kimi düşün bir də....
Bir də düşün belə sev,
bir də belə bax...
Gözlərin Tanrıların ölüm qorxusudur
səsin iydə ağaclarının qış yuxusu.
