Bu gün Ulucay Akifin doğum günüdür.
Kulis.az bu münasibətlə müəllifi təbrik edir və onun şeirlərini təqdim edir.

Bayılda axşamçağı

Adın dodağımda çiçəkləyər hər axşamçağı
hər axşamçağı sən yadıma düşərsən,
günəş qürub edəndə dağların arxasında,
hər axşamçağı sən yadıma düşərsən,
dəniz qoxusu neft qoxusuna qarışanda.Hər axşamçağı

adamlar ötüb-keçəndə yanımdan,
ağaclar ötüb-keçəndə yanımdan,
dəniz ötüb-keçəndə yanımdan,
sən yadıma düşərsən.

Bibiheybət məscidindən azan səsi
yayılar dağlara,
dalğalara,
yayılar ağaclara,
dənizə,
üzümü tutaram göylərə
"Ya Rəbb, mən də Sizin bəndənizəm".

Adın dodağımda çiçəkləyər hər axşamçağı
hər axşamçağı sən yadıma düşərsən.
Salam verərəm tanımadığım balıqçılara,
onlar da alar salamını tanımadıqları bu adamın.

Hər axşamçağı
xəbərsiz gələn bir kədər
çökər şəhərin üstünə,
çökər adamların, dağların
ağacların, dənizlərin üstünə.

Və hər axşamçağı
adın çiçəkləyər dodağımda
hardan gəldiyini bilmədiyim
bir ümid cücərər içimdə.

Ya Rəbb, nə yaxşı ki,
bu şəhərin, ağacların,
bu dənizin, dalğaların,
balıqçıların, balıqların
ümidi kədərindən az deyil.

Ömrün xırmanı

Şərtini şumda kəsmədiyimiz
ömrün xırmanındayıq.
Bundan sonra günəş çıxmasa da olar,
yağış yağsa da...

İndi ömrümün iyirmi yeddi
rəfində hamı yerbəyerdi
bundan sonra dost itirməsəm də olar,
düşmən qazansam da...

Küləklər sığal çəkər şəhərin səssizliyinə
daha gündüzlər uzanmasa da olar,
gecələr qısalsa da...

Mən elə bilirdim hamının
Allahı var bu yer üzündə,
daha Allah heç kimin olmasa da olar,
hamının olsa da...

adını bilmədiyim şeir

mən müharibə görməmişəm
vuruşmamışam Stalinqrad uğrunda
nə Berlin divarının qarşısında
qurban getməmişəm bir mərmiyə

ya da bir at belində
qılınc-qalxanım əlimdə
atılmamışam döyüş meydanına
amma bilirəm -
barmaqlar həmişə düşmən olub çəkilən tətiyə

boğuşmamışam aslanlarla Afrika çöllərində
hücum etməyib mənə yekədişli bir timsah
Nil çayının sahilində

heç köpək balığı da görməmişəm
amma üzmüşəm onlarla bir sularda
Ağ dənizdə, Qara dənizdə

qərar verə bilməmişəm heç vaxt
əsmərlər daha gözəldi, sarışınlar, ya kürənlər?
çox axtarmışam sevgini ağ bənizdə, qara bənizdə

güllərin adlarını da bilməmişəm
amma çox sevmişəm qoxularını
fərqi nə - adı Bənövşədi, Nərgiz, ya Lalə?

sərxoş olub ayaqyalın gəzmişəm dəniz sahilində
çox içmişəm eşq şərabından
gecələr dolub boşalıb piyaləm

heç küləkləri də tanımamışam
bilməmişəm adlarını
hansı xəzridi, hansı gilavar?

amma sevmişəm onları da
ona görə
pis günlərə yox
gözəl günlərə “bir külək idi, əsib keçdi” demişəm

bir külək kimi əsib keçib
adını unutduğum
qadınlar ömrümdən

heç vaxt görməmişəm,
eşitməmişəm Allahı
amma həmişə sevmişəm
ümidlə gözləmişəm O gələcək sabahı

dua etmişəm İstanbulda məsciddə
Tiflisdə bir kilsədə,
Piterdə sinaqoqda

həəə, indi yadıma düşdü
mən eşitmişəm
mən görmüşəm Allahı!

Gizlənqaç

ucuz ətin şorbası ilə bayram keçirən ailələr
şükr etməyi öyrətdi uşaqlara
bizim balaca məhəllənin
kiçik evlərində...

o uşaqları
nə atalar sözləri aldada bildi,
nə də qorxuda bildi kapitalizmin qəddar marşları...
və beləcə
kasıb ailələrin uşaqları da
yavaş-yavaş böyüməyə başladı...

O uşaqlar ki
küçə davalarında
nə döyülənə lağ etdi,
nə döyəni alqışladı
kin saxlamadı ürəyində.

O uşaqlar ki
düzəltdiyi ilk oyuncaq
taxtadan silahlar oldu
müharibənin nəfəsini
hiss etdi kürəyində.

O uşaqlar ki
bacı, qardaş sözlərinin
qan bağı ilə yaranmadığını bildi,
dost dediklərimiz də
ailəmiz qədər bizdəndi.

Və biz
gizlənqaç oynayanda da
dostlarımızın tapa biləcəyi yerdə gizləndik.

Kölgə

bu qədər savaş və qanın
ölümlər və yalanın içində
əlimin tərsiylə itələyib bu yumru dünyanı
masamın üstündən
şeir yazmaq istəyirəm sənə
şeir yazmaq - bacardığım ən gözəl biçimdə

şeir yazmaq istəyirəm sənə
üçüncü minilliyin iyirminci ilində
şeir yazmaq -
Adəmin Həvva ilə danışması kimi -
insanoğlunun birinci dilində

ey sən
bütün uzaqları özünə məskən bilən!
hansı şəhərin yollarını xoşbəxt edir indi ayaq izlərin?
gündüzlər hansı küçələrdə rəqs edir kölgən
gecələr hansı otaqlarda gizlənir?

ey sən
bütün uzaqları özünə məskən bilən!
mən tanıyıram sən yaşayan küçəni də
şəhəri də, ölkəni də
tanıyıram səni isidən Günəşi də
səni üşüdən küləyi də
tanıyıram səmanda uçan quşları
tanıyıram bütün səndə unudulmuşları

demirəm ki, o Günəşi, quşları
o küləyi, o küçəni, şəhəri
demirəm ki, mənə ölkəni göndər
heç olmasa, heç olmasa hərdən bir
heç olmasa, heç olmasa gecələr
heç olmasa mənə kölgəni göndər.

***

Mərmər döşəməli zallarda
yüksək səslə,
ya da
yaşıl çəmənliklərdə astaca
özündən danışırmış kimi şeir demək
alqış sədaları altında.

Soyuq əlli, isti ürəkli
qadınlara şeir yazmaq
təsəlli taparcasına,
ya da
sevdiyin mahnını
zümzümə etmək
yoluna çıxan hər daş parçasına.

Küçə lampaları

Küçə lampaları kimi söndü gülüşün
bir-bir, asta-asta, həm də
səhərə yaxın...

İndi sən də
günəşi sadəcə görürsən,
istisini hiss etmirsən...

Bilirəm, bilirsən...

indi sən
yazdığım ən gözəl,
yaşadığım ən sevdalı şeir kimisən,
gülüşünü itirmisən...

Yəni
səni tərk edəndən gedə bilmirsənsə,
deməli, ayaqlarının
istifadə müddətini bitirmisən...

çağırıram, gəlmirsən...

Və bir gün
bədənindəki bütün ağrılar xatirəyə,
qəlbindəki ağrılar isə xəritəyə çevrilir...
Sənə heç nə demirəm, eşidirsən?

Revolver

Səni sevsəydim orta əsrdə
mütləq bir at belində,
cəng meydanında
sıyırıb qılıncımı qınından
şığıyardım düşmən üstünə
sənin uğrunda.

Ya da belimdə Revolver
bir duel meydanında
başıdik atılmış on addımdan sonra
cəld tərpənsəm də düşməndən
çıxarıb silahımı
atəş açardım havaya
son addımdan sonra.

Tarix kitabı

Bir tarix kitabı səhifələdim
üç min il yol getdim bir anda.
Milyonlarla əsgər öldü
qılınc yarasından, ox yarasından.

Milyonlarla əsgər öldü
adını bilmədiyim,
yaşını bilmədiyim.

Üç min il yol getdim bir anda
türklər Konstantinopolu fəth etdilər,
adını İstanbul qoydular.
Milyonlarla adam öldü
qalanın o yanında, bu yanında
adını bilmədiyim,
yaşını bilmədiyim.

Üç min il yol getdim bir anda
İskəndər Hindistana,
Teymurləng Qafqaza,
Napoleon Rusiyaya hücum elədi.

Milyonlarla adam öldü
at belində, fil üstündə
adını bilmədiyim,
yaşını bilmədiyim.

Bir tarix kitabı səhifələdim
üç min il yol getdim bir anda
beş-on ad qaldı yadımda -
hamısı hökmdar, sərkərdə və sultan.

Amma milyonlarla adam öldü kitabda
adını bilmədiyim,
yaşını bilmədiyim.

Darıxmaq adlı diktator

Əllərim yarsa bu gecəni,
yarsa bu dənizləri - Musanın əsasıdır,
bu gecənin ortasında
səni düşünmək - sevginin əsasıdır.

Bu gecənin ortasında
sənə yazmaq -
səhralara düşmüş Məcnuna
bir qurtum sudur.

Bu gecənin ortasında
yazdığım hər söz, hər hərf
darıxmaq adlı diktatorun ordusudur.

Bu gecənin ortasında
əllərim havada
təslim oluram "eşq" adlı quldura
elə bilmə ki, bu, ölüm qorxusudur...

• Adlar və ayamalar - Aliq Nağıoğlunun hekayəsi
• Xalq yazıçısı Anar Prezidentə açıq məktub ünvanladı
• Ermənilərin Novxanıya hücumu - Məşhur axundu niyə güllələmişdilər?