uzaqlar…
üzü qibləyə durmuşam
ki,
bəlkə qovuşum sənə.
bu qədər sənsizliyin
hansınnan danışım sənə?..
sərsəri əllərimin
odası omuzların.
uzaqlara öyrətmə gəl
bu süləngi təkliyi...
daha mənim sevgiyə
aldanan vaxtım deyil ki...
bacarırsan anam kimi
bacım kimi qucaqla,
qolların doğmalığın qala divarı olsun...
heç bilmirsən buludlardan niyə incikdi balıqlar
axı kimin yolun gözlər bu kimsəsiz uşaqlar?...
gəl sənə bir söz də deyim
deyim xəbərin olsun,
biləsən sənə oxşayır
indi bütün uzağlar...
gəl sənə bir söz də deyim
deyim, xəbərin olsun,
bu tənhalıq min illərin divar tənhalığıdı...
üzünnən irağ...
sən axı bilmirsən
üzünnən irağ –
it kimi darıxmağ nə təhər olur...
sən axı bilmirsən
sənin yoxluğun
hamıdan, hər şeydən
beş-betər olur.
sən axı bilmirsən
əlim qurusun –
sənə açmadığım zəng zəhər olur...
günəş zəhər olur
gün zəhər olur,
yağış zəhər olur
yol zəhər olur,
bir qurtum arağla
bir siqaretlə
gecələr uzanır
taa... səhər olur...
sən axı bilmirsən
hardan biləsən
üzünnən irağ –
it kimi darxımağ nə təhər olur...
