Kulis.az “Bir şeir” yarışmasının qalibi olmuş Malik Atilayın yeni şeirlərini təqdim edir.
Bir ovuc ayrılıq ətri
Dilə yatmayan həqiqətlər
İllər keçdikcə yalan oldu
Sevdiyimiz qız köçüncə məhlədən
İtirməyi də öyrəndik
O gündən olan oldu...
Sərçə yuvalarını dağıtdıq
Sərçə boyda əllərimizlə
Günahın nə olduğunu bilmədiyimizdən
Bilmədik ki,
Etdiklərimizin cəzasını çəkəcəyik nə vaxtsa
Yaş keçdikcə böyüdük,
Futbol meydançasına sığmaz oldu günlərimiz
Elə bildik atamız qədər böyümüşük
Və sanki bir gecədə əvəzlədi oyuncaqlarımızı
Siqaretlə alışqan…
Suların yuduğu çay daşıtək
illər içdən-içə kiçiltdi bizi,
Zamanın məzar daşlarından sildiyi adlar kimi
Unudulduqca bir az daha silindik sabahımızdan…
Üzr istədik hər Aşura
Susuz can verənlərin dodaqlarından
Heç vaxt gəlməyəcək
Xəyali qadınların ətəkləri toza bulaşmasın deyə
Yollarına ovuc-ovuc səpdiyimiz sular üçün...
Ölüm qapımızı döyən gündən
İtkini və ayrılığı saldı yadımıza gülab ətri
İndi bu dəqiqə başımda dolanır
Yaşadığım bütün ayrılıqların havası
Sən də qarşımda siqaret çəkirsən
Üç ya dördüncü qədəhdən sonra
Artıq sərxoş-sərxoş baxırsan
Ruhunda qanayan adamsızlıq yarası
Çiyinlərinin titrəməsini gizlədə bilmir saçların
İndi sənin də öldüyünü başa düşürəm
Əllərinin ətri deyilmiş hopan əllərimə
Bir ovuc ayrılıq ətri…
Bir ovuc gülab qoxusu...
Ayrılıqların ən gözəli
Sözlərin nə qədər ağrıtdığını biləndən sonra
Bəlkə də ayrılığın
Ən gözəli
Ən az incidənidi
Dünən sərxoş yuxuladığın,
Alaqaranlıq otaqda
Olacaqlardan xəbərsiz yatmış sevgilinin
Yanağına xəfif bir kəpənək öpüşü qondurub
çıxıb getmək...
Yastıqdakı baş izindən tutmuş
əsəbləşib sındırdığın külqabıya qədər getmək
Heç yaşamamış kimi…
Günəş
Çat düşmüş pəncərələr gördükcə
Ürəyim ağrıyır
Necə qıyırsız günəşi
Doğram-doğram etdikdən sonra evə buraxmağa
Gözlərindən süzülən ağrı
İçimizdəki şeytanı öldürə bilmədik deyə
Başqalarında
Gözəl nə varsa
Ümidə və gələcəyə dair
Başladıq öldürməyə
Ölü şeirlər yazdı şair
Ölü uşaqlar doğdu qadınlar
Fahişələr canlarındakı xəstəlik kimi
Ümidlərini gəzdirdi əlləri hər yerdən üzülənlərin...
O gündən şəhər itirdi işıqlarını
O gündən
Qoca əyyaşın üzü kimi
Qırışdırdı həyat taleyimizi...
Bir neçə sevgi şeirində qaldıq
Bir neçə yarımçıq xatirədə
Həyat loto daşları kimi eyni kisədə qarışdırdı bizi
Bir şəhəri bölüşən iki sevgilinin
Uzaq düşə bilməyəcəyi qədər uzaq olduq
İlk görüş yeri də
Unuduldu...
Sildikcə duzlu gözyaşlarını yanaqlarından
Əllərimə hopur
Gözlərindən süzülən ağrı...
Barmaqsız uşağın şeiri
Barmaqlarını itirən uşaq
Barmaqhesabı saya bilərmi günlərini
Uzaqlardan gələcək atasının
Qışda əlcəklərə
Qara həsrətlə baxmazmı
İstəməzmi bəyaz qarların soyuğundan qızarsın barmaqları?
Böyüsə qanadları qırılmış sığırçıntək
Böyüsə içindəki ağrılar kimi
Sevdiyinə
Yaz günü çiçək qoparmaq keçməzmi içindən
Sevdiyi qadının
Küləyin qoynunda dalğalanan saçlarını
Yığmaq istəməzmi ovcuna...
Bərk-bərk sarmaq istəməzmi əllərini
Ölüm döşəyində olan anasının...
Ya da atasının tabutundan yapışmaq…
Bəlkə bir gün
Kəndiri boynuna keçirmək keçməzmi ağlından?
Skamya
1.
Skamyada bir adamın oturduğunu görüb
Boş yer axtardıqca insanlar
Park-park yayıldı hər yerə
Həmşəhərlilərimdən yalnızlıq xəstəliyi...
2.
Uşaq idim
Adını məhlədəki skamyaya yazanda.
Və illər sonra onun sökülüb
Bir ocaqda kül olacağı ağlıma gəlməzdi
Sevgimin başına gələnlər kimi.
3.
Qışın barmaq kəsən,
Zülmətin sabah heç olmayacaq kimi uzun çəkdiyi
Gecələrin birində
Skamyada ölü tapılan bomjun
Üstünə qəzet sərilmişdi
"Bu yay daha fərqli olacaq" başlıqlı
Görmədi, getdi...
Cibində göyərçinlər üçün bir ovuc dən
4.
Səninlə bağlı hər şeyi ağlımdan sildiyim zamanlarda
İlk görüşdüyümüz parkı da sökdülər
Skamyalar tabut kimi getdi çiynində fəhlələrin
Üstündə səndən qalma bir ağrı
Üstündə iki adamlıq yalnızlıq...
Bakıda abadlaşdırılma,
Ürəyimdə sənsizləşdirmə gedir.
