Kulis gənc şairə Könül Həsənqulunun yeni şeirlərini təqdim edir
City smile
Təbəssüm deyildi üzümdəki
Vidalaşarkən trotuarda...
Boynunu qucaqlamaqdı o –
Bir üzükirli
Ayaqyalın uşaq tarlada
Qol açıb günəbaxanları
Qucaqladığı kimi
Tanrının süqutu
Meh əsincə titrəyən o köhnə
O taxta qapıların
Narahatlığı var ürəyimdə
Lal gecədə
Kədərli ay susqunluğu –
O ölüm xofu
Bəndə xofu
Qatar kimi bölər bir Tanrını içimdə
Mən
Böyük rüzgarlara
Qanadlarını qopduran böcəyəm
Öncə Tanrı idim
Dubia plus torquent mala - Naməlumluq hər bəladan ağırdır (lat.)
Öləndə xaçmı düşəcək əlimdən döşəməyə
Kitabmı?
Bilmirəm...
Hələ ki, arabalarda yol gedirəm
Fincanda aç falı qaraçı
Çapıq-çapıqdır ovcum dar yolların izindən
Yastığa baş qoymaq üçün gecələr
canavar ürəyi yeyirəm
Qorxularım var gecədən
Rəngli yuxular görürəm:
Dünən Ay yuvarlanırdı dağın ətəyindən
Əl uzadıb qəfildən tutdum Ayı
Canavar qanına bulandı Ayın alnı!
Köynəyinin altında parıldayan o gümüş xaçı
Aç boynundan xəlvətcə
Qaraçı
Uzat mənə -
Dünən Ay yaralandı!
Bu gecə qan ləkəsi var göy üzündə!
Ayı ovcunda tutub ağlayır Tanrı...
Qoy sübhəcən nəğmələr oxusun o arabaçı
Qamçılar oyatsın yuxudan mürgüləyən atları!!
Sənsəəə
Pıçılda qulaqlarıma latınca
Qədim duaları
Bəlkə
Sabah
Günəş doğmadı...
