Kulis.az Ruzbeh Məmmədin şeirlərini təqdim edir.
ikidəbir pıçıldamaq...
mən səni tənhalıqdan daldalanmaq üçün,
mən səni hamıdan gizlənmək üçün sevmişdim...
get yıxıl yat, qoy öpüm mən də adından sənin
(gecə mistikası)
bir az hava soyuqdu, bir az adamlar çətin
bir az yarıyuxulu, bir az halsız, ərköyün...
qaranquş təkliyidi, gizlənən ev damında
allah bilir, bir də sən, sən də heç daha bilmə
görürsən hərdən məni sevənlər də incidir
hərdən kimsəsiz itlər düşür mənim yadıma
nə edəsən olur da, həyatda belə şeylər
sənin başın qarışır, əsas odu yaxşısan
biz də pis deyilik ki yaşayırıq, min şükür...
pis-yaxşı yaşayırıq, sən də heç daha bilmə
payız da belə getdi, indi baxdım qar düşüb
məni kimsə buraxıb qışın ortalığında
payız yarpaqlarından hələ çiçək hörürəm
mənə heç kim yaraşmır bu cür tənhalığımda...
sən də heç daha bilmə, günəşdən gözləntimi
sən də heç daha bilmə qollarımın boş yerin
sən də heç daha bilmə, yağışın islatdığı
köynəyimi qurudub, sənə dua edirəm:
qurban olum, ilahi, ən yaxşı bəndələrin
ən yaxşı çiçəklərin, ən yaxşı yarpaqların
xətrinə sən bağışla, əlindədi, bilirəm...
nə zülmlər var imiş, nə görəcəkli günlər
allah xətrinə qayıt!
qayıt, heç nəyə görə bircə canını sıxma
canını sıxma, gülüm, sənin canın nədi ki...
bircə hərdən yaz bilim, özümü danlamayım,
boğazımda qalmasın sənsizkən yediklərim
hər şey yaxşıdı indi, and içirəm canına
yağışlarda islanan küləklərə daranan
göyərçin barmaqların yuxuma girir indi...
bir gün yağış yağarsa, sildiyin şüşələrdən
təmizlikdən bir əsər qoymasa bu pis yağış
allah öldürsün buludu, öldürsün bu yağışı
get yıxıl yat, qoy öpüm mən də yuxundan sənin...
onsuz keçən hər ömür, belə olur, darıxma
onsuz təklik zülmdü, belə olur, darıxma
get yıxıl yat, qoy öpüm mən də adından sənin
məktublar
məktub 1.
gecə qaranlıqda harasa gedən qatarda
bir göyərti satan qadın mürgü vururdu.
gözləri nigaran idi, saçları ağ idi, əlləri isə qocalmışdı.
o gün mən o qadın üçün ağladım və dəfələrlə öldüm.
ədalətsizliyə ölməklə cavab verdim.
məktub 2.
heç bilirsən dünyada ədalətsizlik nədi?
yan-yana gedən adamların birinin axsaması...
məktub 3.
günəşi sevirsən, axşamı sevirsən, adamları sevirsən.
sevdiyin hər şey yoxa çıxır:
günəş batır, gecə açılır, adamlar çıxıb gedir.
məktub 4.
bir böyük bədənin ağrısı bəzən iki gözə düşür: ağlayırsan.
göz yaşı deməli ən müqəddəs dərmandı.
göz yaşını qoruya bildikcə qoru...
məktub 5.
bəzən də adamın hər yerdən əlləri üzülür
və bir daş parçası kimi fikir ürəyini ağrıdır.
əlini sinənə vurub, öləcəyin anı gözləyirsən.
ölüm də ən gec gəlir.
adama lazım olan hər şey gec gəlir.
məktub 6.
əslində ətir qoxusu pis qoxunu gizlətmək üçün olduğu kimi,
kişi də qadını seçməklə təklikdən gizlənir....
məktub 7.
hər gün özümü "sabah yaxşı olacaq" deyə aldadıram.
çünki adamın özündən böyük qatil ola bilməz.
mən elə sabahlar görmüşəm ki - it əzabı, it günü, it qorxusu...
məktub 8
əgər dünyadan köçəndə arxanda səni xatırlayacaq
bir küçə qoymamısansa, orada da nigaran yaşayacaqsan:
tolstoy küçəsi, hüseyn cavid prospekti.
nəsimi kimi laməkanlar da özünə ən azı bazar, metro qoyub gediblər.
heçə nəhlət...
məktub 9.
dünyada kutsal dönüşlər var.
və ən əzablı dönüş "bir də heç vaxt səni heç yerdə görmək istəmirəm"
dediyin adam üçüm bir də hər gün hər yerdə görmək istəmək eşqi ilə oraya getməyindi.
məktub 10
susa bildikcə susuram, danışsam heç belə anlaşılmıram
qorxduğum qədər gizlənirəm
gizləndiyim qədər də tapılıram, mənasızlaşıram
demək adam öz qismətinə qaçıb çatır.
