Kulis.az Əlibala Əhmədovun yeni şeirlərini təqdim edir.
Yaddaş
Korlanmış şüur....
Suya sürtülən parçatək
toxunurdu bir vaxtlar
sevgi ruhuna
və
günlər
kiçik budağı qırıb əlində tutarkən
cilvələnən yarpaqlara
baxmağa bənzəyirdi....
An
Pəncərədən sallanan ağ parça
yaşıl yarpaqlara toxunur.
Boz bulud altındakı yaşıl yarpaqlara....
Nəm qoxusu keçmişi qıcıqlandırır.
"Leysanlı gündə evə qoyulmuş velosiped..."
Tanrıça üçün
Boz daşlar üstündə bir yaşıl üzüm yarpağı....
İndi yavaş - yavaş kiçilsə barmaqların,
ayağını ona qoyub
bir göl üzündə süzsən...
Eşitməzsən daha səni incidən səslərin heç birini....
Gerçək
İti xəncərlə yastığı deşmək kimi
asan imiş
yaşam üçün
inancları məhv etmək...
Müqəddəslik hardadır?
Elə bir göldə ki,
suyu xülyadan
başqa heç nə ilə bəslənmir.
Parlayır adamların dişi qanın xatirəsiylə...
Vəhşi çəkişmə ortasında islaq bir nəfəs...
Ümidlər
Yavaşca titrəyən
yarpaq üzərində
solğun gün işığı....
İndi boz quş qanadının o yarpağa sürtülməsini istərdim
boz qanad izini
bir fincan suyun içinə salmaq
və sonra o suyu
şəfa kimi ətrafa səpmək...
Qərar
Qırılıb
bir vaxtlar köhnə eyvandan
baxarkən
Ayın üzünü örtən armud ağacı…
Bundan sonrakı ömür nə bir qadına,
nə bir inanca...
Bundan sonrakı ömür
yalnızca keçmişə....
