Kulis.az Tural Turanın yeni yazısını təqdim edir.
O, sətirlərin arasında günəşin qaranlıq tərəfi ilə sevişən şairdir. O, ürəyinin istisi ilə ovuclarından vurulan dilənçi əllərinin xəritəsini çəkən kentavrdır.
O, uzaqların ağrısını köhnə saat kəfkirindən asmağı bacaran, öz evindən küsərək, komasından birdəfəlik çıxarkən götürdüyü pencəyini alın yazısına bürüyən söz adamıdır.
Onun adı Əlisəmid Kürdür. Dünyaya öz alın yazısını güllələyək gəlib. Alnındakı qırışlardan bütün müharibələrin səngərləri gizlənib.
Əlisəmid Kürün alnı doğrudan da səngərə bənzəyir.
Bəlkə də öz taleyini alnındakı qırışlarda (səngərlərdə) gizlədib.
Amma taleyini ara müharibələrindən qoruya bilmədi...
Həmin qırışıq səngərlərdə isə cəmi üç qüvvə var; Tanrı, söz və Əlisəmid Kür...
Kövrələndə göz yaşları ilə gizlən-qaç oynayacaq qədər qəddar, gülümsəyərkən anidən kövrələ biləcək qədər yuxa insandır bu adam!
Hərdən gözlərinin rənglərində uzaqların ayaq izlərinin səsləri gizlənir.
Hərdən də özünü ovudan bir ovuc duaya bənzəyir bu adam...
Ömrün 70 baharını qucaqlayıb alnından öpən, doğum günlərini öz balası kimi böyüdən adamdır Əlisəmid!
Onun poeziyasındakı bütün paslı bıçaqlardan dost-doğma Vətəni baxır.
Şair bütün zamanların ölümə qaçan əqrəblərinə sözdən başdaşı yoğurub.
Ağzındakı dişlər də elə unudulmuş, doğmaları itkin düşmüş qəbirləri xatırladır.
Əlisəmid Kür poeziyasından ayaqlarını relslərin üzərində unudan çəlikli bir qatar keçir.
Öz ömrünü poeziyaya köçürən şairin söz yaddaşı içinin daş yaddaşından boylanır.
Bir sözlə, o, ilk nəfəsindən sonuncusuna qədər şairdir.
Doğum gününüz qutlu olsun, qorlu qutların atası!
9 fevral 2024, Bakı
