Ernest Heminquey, Kubdakı evi Finca Vigiadan dostu Gianfranko İvançiçə yazdığı 22 fevral 1953-cü il tarixli məktubunda sevimli pişiyi Unsl Uillinin son saatlarını anladır:
"Sevgili Gianfranko;
"Tam sənə yazmağı bitirib məktubu zərfə yerləşdirirdim ki, Meri aşağı düşdü və "Uillinin başına dəhşətli bir iş gəlib” dedi. O dəqiqə çölə çıxdım və Uillini yerdə gördüm: hər iki sağ ayağı birdən qırılmışdı; biri dizdən yuxarı, biri isə dizdən aşağı. Görünür, ya maşının altında qalmışdı, ya da kimsə dəyənəklə vurmuşdu. Evə qədər bütün yolu o biri yanındakı sağlam ayaqlarıyla gəlmişdi. Sümükləri qırıq-qırıq olmuş, yaranın içinə dağılmışdı və bəzi parçaları isə bayıra çıxmışdı. Amma o, hələ də mırıldayır və onu sağalda biləcəyimə əmin görünürdü.
Renedən ona bir şüşə süd gətirməsini xahiş etdim, Rene onu qucağına aldı və tumarlamağa başladı. Və bir az sonra Uilli südünü içərkən onun başına atəş açdım. Çox incitdiyini düşünmürəm, bütün sinirləri əzilmişdi, ona görədə ayaqları hələ ağrımağa başlamamışdı. Mənim yerimə Monstro atəş açmaq istədi, amma mən bu məsuliyyəti heç kimə həvalə edə bilməzdim, Uillinin bir gün onu başqasının vurduğunu bilmə ehtimalına icazə verə bilməzdim.
Səninçün, həqiqətən çox darıxıram. Uilli üçün çox darıxıram. Mən əvvəllər də kimisə vurmuşdum, amma tanıdığım və 11 ildir sevdiyim birini yox. Hələ üstəlik, iki qırıq ayağıyla mırıldayan birini heç vaxt...”
