Bu gün amerikalı kinorejissor Stenli Kubrikin anadan olmasının 90 ili tamam olur. Kulis.az bu münasibətlə rejissorun həyat qaydalarını müəyyən edən fikilərini təqdim edir.
Bir adam roman yazır. Başqa biri simfoniya. Mütləqdir ki, biri də film çəksin.
İnsan seçə bilməyəndə insan olmaqdan məhrum olur.
Kainat haqqında ən dəhşətli fakt onun intiqamçı, bizə düşmən olması deyil, onun laqeyd olmasıdır. Lakin biz bu laqeydliklə razılığa gələ bilsək və həyatı ölümün sərhədlərində qəbul edə bilsək bizi varlığımız bir məna və əsl həzz kəsb edə bilər. Ucsuz qaranlığa öz işığımızı gətirməliyik.
Yazıla bilən bir şey çəkilə də bilər.
Mənim arvadım, üç uşağım, üç itim və yeddi pişiyim var. Mən tənhalıqda oturub əzab çəkən Kafka deyiləm.
Əgər insan çevrilib onu təhdid edən faniliyi və dəhşət haqda, kosmosdakı tənhalığı və bu tənhalığın əhəmiyyətsizliyi haqda düşünsə, şübhəsiz ya dəli olar ya da faydasız olduğunu dərk edər.
Mən uşaqları əsas motivləşdirici kimi qorxu altında təhsil almasını böyük səhv sayıram: aşağı qiymət almaq qorxusu, sinifdə qalmaq qorxusu və s. Təhsil məsələsində qorxu faktoru maraqlandırmaqla müqayisədə nüvə bombası ilə taraqqa kimidir.
Dramatik formanın mahiyyəti ondan ibarətdir ki, artikulyasiya olunmuş ideya auditoriyanın ağlına özü gəlsin. Birbaşa auditoriyanın üzünə söylənən ideya insanların özünün aşkarladığı qədər güclü təsir bağışlamır.
Əgər Leonardo tablonun altına “Qadın sevgilisindən nəsə gizlədərsə, gülümsəyir” yazsaydı, onu necə dəyərləndirəcəkdiniz? Bu tamaşaçını reallıq hissinə bağlayacaqdı, mən filmlərimlə belə olmasını istəmirəm.
Əşyalar haqda həqiqi təsəvvür dərketmə yox, hissiyyat bəxş edir.
Bəlkə gülməli görünür, amma gənc kinematoqrafçılar bunu etməlidir: kameranı qapıb lent qoyub film çəkməlidirlər, necə olursa olsun.
Əli kameralı rejissor əli qələmli yazıçı kimi azaddır
İnsan nəcib heyvan deyil, utanmaz heyvandır. O şüursuz, zəif, axmaq, maraqları toxunan məsələlərdə obyektiv ola bilməyən səfehdir.
Film bədii əsərdən çox musiqi əsərinə oxşamalıdır. Mövzu emosiyaların arxasında gizlənməlidir, məna həmişə sonra gəlir.
Təbii, azad insan dağıdıcı, şər daşıyandır. “Xeyirxahlıq” insana yadlaşmış dövləti adamlara tabe etməyə kömək edən, onu “mexaniki portağal”a çevirən vasitədir.
Böyük xalqlar özlərini həmişə quldur kimi aparırlar, kiçik ölkələr isə fahişə kimi.
19 yaşımadək bir kitabı da həzz alaraq oxumadım.
