Kulis.az tanınmış şair İlham Qəhrəmanın Aprel şəhidlərinə həsr etdiyi “Mərmiyəcən yaşamaq” şeirini təqdim edir.
(Aprel şəhidinin dilindən)
Ömür vəfa etmədi -
qara buluda girən aya döndü,
gizləndi məndən...
Kim düzdü bu ömrü sapa, bilmədim,
ha çırpındım,
ömrümün ardını tapa bilmədim?!
Ömürümün sonunda mərmi dayandı...
İyirmiyəcən yaşadım,
Həmin mərmiyəcən yaşadım.
Yıxıldım qaldım torpağınan,
son dəfə sarmaşdıq bayrağınan.
Ömrüm az oldu, amma
vətən sevgimdən tamsındı bir az.
Yağış, günəş, qarıynan sevdim,
Qanım süzən əsgər paltarıynan
sevdim vətəni.
2
Anamın sevgisi
çardağımızın altı kimiydi.
Çardağın altında az oldum,
anam ağlayanda
çardax axtarar məni.
Qonaq-qara olanda
daxaldan məclisə
gətirərdim bardağı...
Qonaq gələndə
bardax axtarar məni.
Hər axşam
çöl qapının çırağını
mən yandırardım.
Axşam düşəndə
çırax axtarar məni.
3
Atam toya gedəndə
çəkmələrini silərdim.
Toya hazırlaşanda
atamın yadına düşərəm.
Başımda iki burux vardı, -
“iki arvad alacaq?”-deyirdilər.
İkiburuxlu baş qırxanda
ustamın yadına düşərəm.
...Sevgimi bildirməyə
ömür vəfa etmədi...
(...başımda iki burux varıdı)
Ürəyim boş deyil, -
bir mərmi,
bir nakam sevgi dadı,
bir də o qızın adı...
Nə o qızı soruşun,
nə də bir sual edin,
apardıqlarımı halal edin!
