Kulis.Az Reva Beyzadənin şeirlərini təqdim edir.
əllərim uzandıqca sənə toxunur çəhrayı yuxularım
dünən axşamkı kimi, ya da ondan əvvəlkilər
çəhrayı yuxularımda çiynində oturmuşdum
sən isə ən gözəl libasında günəşə gülümsəyirdin
üzünə açılacaq pərdələri gözləyərək
mən, hər zamankı kimi dilimi dişləmişdim
həyəcanlı idim, çiynindən dünyaya boylanarkən
illərdir səni axtarmaqdayam gecələr
əgər varlığına toxuna biləcəyimi bilsəm
sol əlimlə sağımı kəsib
küləklə sənə yollayaram.
***
Göyün yeddinci qatında gəzmək nədir?
buludların üstündə, həzin-həzin...
Orda hər şey yerli yerindədir.
Göydə nə ana yoxdu
Nə də qorxduğumuz ata
Sən onların deyilsən
Allahın övladısan göyün üzündə
Orda bir bədən də yoxdu
Güzgüdən baxmağa
Ey, “mən sənin övladınam” demək istəyən
göydəki parçalamaz səni...
Və orda bir qara nöqtə üzərində birləşərsən
Orda kişi ya da qadın yoxdu
hamı birdir.
Və o bütünün içində toplanmışdır kainat
Bütünlük axtaranların yeridir ora -
Allahın övladı olmaq istəyənlərin…
Bəlkə də ölümün özüdür ora
göy üzündə kiçik səyahətlər varlığımızın cənnət sularında üzməsidir.
və sonsuz dənizlərə özünü buraxdığın vaxt
bir səs gələr yerdən
ah, bu bir insan səsidir
bu yer üzündəki anamızdır…
***
Tanrım, mənə rəqs etməyi öyrət
Gözlərindən oxuyum mənim üçün yazdığın musiqini
Bir yuxu olsun səndən öyrəndiklərim
Gerçəklər bir az yalançıdır, yarımçıqdır.
Öyrət mənə ulduzlarla sevişməyi
Göy qübbəsi ol qaranlıq gecələrin
Sonra yorğun çiynimi sənə söykəyim
Aya boylanım, yerdən uzaqlaşaraq
Mənə bütün olmağı öyrət
Və dünyadakı bütün gözəlliklərin
Adı sənət olsun
Yarımçıq insanın yaratdığı “bütünlük”
