Təzə qonşumuz mürdəşir idi. Hər rastlaşanda üzümə irişirdi. Mənsə, üşənirdim. Tez evə qayıdıb, güzgüyə baxırdım.
Bir gün çox qaşqabaqlıydı. Köhnə qonşumuzdan soruşdum:
– Buna noolub mısmırığını sallayıb?
– Day ölü yumur, başdanxarab. Kreditlə maşın alıb taksavatlıq eləyir. – Sonra da başını yırğaladı – Bədbəxtdi də, gül kimi işini buraxıb, qoşuldu bizim cərgəyə.
Səhərisi yenə rastlaşdıq. Nədənsə, bu dəfə mən ona gülümsədim. Üzümə baxıb, baxıb, tez geri qayıtdı.
Deyəsən, güzgüyə baxmağa getdi...
