Kulis.Az Xatirə Nurgülün şeirlərini təqdim edir.
Tənha göyərçin yuvası
Susma, danış.
Heç olmasa dalaş,
heç olmasa ağla,
ağlat,
tək olmadığımı anlat mənə,
aldat məni.
İndi mən
savaş gedən ölkədə
dünyaya gələn körpə qədər ümidsizəm,
çarəsizəm,
ya da tərk edilmiş
göyərçin yuvası qədər kədərli...
Susma "səni sevirəm" de.
Lap "sevmirəm" de
"nifrət edirəm",
lap "danışmıram" de.
Amma danış, qurban olum,
susmağın öldürmür məni,
danış, heç olmasa ölüm
Səmra üçün həyat düsturu
Pəncərəmdə payızdı-
saralan yarpaqları sayıram bayaqdan...
sən də sayırsan,
acılarla keçirdiyin günləri.
Üzülmə
acılar insanı öldürmür, Səmra.
acılar insanı böyüdür...
Unut, ağladığın sözləri,
ağladan nəğmələri,
zalım adamları...
unut...
Unut, Səmra
dünyanın nə seviləsi
nə tüpürüləsi üzü qalmayıbsa.
Sevgilər çox vaxt tərk etmək,
ümidlər çox vaxt heç olmaq üçünsə...
arzular puç olursa bir-bir
unut...
Sol döşündəki xərçəngin ağrısı
sevgilinin nəvazişindən daha yaxınsa sənə
unut yaşadığın hər şeyi, hər kəsi...
Sonra dünyanı unut,
sonra zamanı,
sonra yolları,
adamları...
sonra bu şeiri...
sonra məni də unut,
özünü də...
Yerdə qalan nə varsa onu yaşa, Səmra
yəni ən gözəlini
ən ümidlisini yəni.
“yaşamaq ümidli bir işdir” Səmra
yaşamaq daha gözəl bir iş...
