Kulis.az tanınmış şair Fərid Hüseynin “Pəncərədən baxıram” adlı yeni şeirini təqdim edir.
Pəncərədən baxıram;
keçmişi qoxusuyla xatırlayan biri keçir,
üzündəki dünənin təbəssümü
“əlini uzadır” bu günə
və sonra xatırlayır:
“əlləri yoxdu”
və o, keçmişin salamını almır.
Bilir ki,
vaxt olanları unutduracaq,
hər şey ötüb keçəcək,
bilir ki,
gec-tez həqiqətin cəlladı
əllərinin qanını
onun yaddaşına sürtəcək.
***
Pəncərədən baxıram;
uzun bir əyləc səsi eşidilir,
kimsə özünü saxlayır
əbədi günah qəzasından,
yaddaşın qanı axır durmadan,
xatirələrin yarasından.
***
Pəncərədən baxıram;
qadının gözlərinə dolub deyəcəkləri,
əllərinə dolub sığalı,
görəcəkli günləri qabaqdaymış
onlu günlərin təqvimini
düzəldəndən sonra bilir
illərdə nə az gün varmış.
***
Pəncərədən baxıram;
qum saatını küçəyə boşaldır bir qadın –
vaxtı çölə tökür.
Daha o bundan sonrakı ömrünü
heç kəsi gözləmədən yaşayacaq,
qum saatının bu gözündən
o biri gözünə müddətsiz
tənhalıq axacaq.
***
Pəncərədən baxıram;
həyat dolu,
sevgiylə ləbaləb
bir qadın nəsə danışır,
maykalı bir yekəqarınsa,
ona dinləmədən,
dilinin altında deyinir,
və eyvanda çəkdiyi
siqaret kötüyünü
otağa gətirib
qadının həyat eşqində söndürür.
***
Pəncərədən baxıram;
uşaq atasından pul istəyir,
ata əlini cibinə salır, –
uşaq sevinə-sevinə qaçır –
və onun ömrünün
istədiyini alandan sonra
uzaqlaşmaq dövrü başlanır.
***
Pəncərədən baxıram;
dünya gözümə
qəbiristanlıq qarovulçusu kimi görünür,
o, kimin harada basdırıldığını
gözəl bilir
və onun gözlərində daim
yolların axırı görünür.
***
Pəncərədən baxıram;
Gecə öz kəfən pulunu
qaranlığın döş cibində gizlədib,
istəmir əcəl ayağında
ondan ötəri kimsə
səhərin qapısına minnətçi düşsün.
Hər gün ölənlər gərək
yaşamağın bu yolunu seçsin.
