Səni axtarıram
cəbhədə itirib sağ ayağını atam
Xoşqədəm xanım
ayaqqabı dolabımızda
üç cüt çəkməsi var atamın
hərəsinin bir tayı təzə
bir tayı köhnə...
müharibədə sol ayağını itirmiş
adamı axtarıram
ayağının ölçüsü qırx iki olsun
sol ayağını itirmiş o adamı tap mənə
dolabda atılıb qalmasın
təp-təzə ayaqqabı tayları
anamı ağlatmasınlar
anamı aldatmasınlar
hərdən anam çaşır
elə bilir atamın qonağı var
çayı iki-iki süzür atama
elə bilir
bir tay ayaqqabı geyir
bütün kişilər...
əlimdəki şəkildəki
balaca şən qız mən özüməm
əynimdəki qırmızı güllü don
mənimlə böyümədi
götürüb qonşu qızına verdi anam
o dondan sonra
əynim bir də elə sevinmədi
yurdumuzdan mənimlə bir gündə
köçkün düşən o balaca qonşu qızını
axtarıram
ondan soruşacam
qırmızı güllü donum düşərli oldumu ona?
xoşbəxt böyüyə bildimi içində?
bizimlə daban-dabana gedən
köç maşınında
yükün üstündə oturub qarpız yeyən
o oğlanı axtarıram
əlindəki qarpız üçün sulanmış
ağlamışdım
anam boynumun ardından vurmuşdu yaman
qospitaldaydı atam
yoxmuş xəbəri
əmimin yığıb bizi aparmağından
qaçqın düşməyimizdən
sağ ayağını itirməyindən
ona vurduqları iynələrin təsiri altda
anamla qaçırmış yaşıllıqlarda
gördüyü yuxusunda
mən atamın boynunda
yükümüzün üstündəydim halbuki
əli qarpızlı o oğlan kimi...
bizi saxladılar birinci postda
əlindəki dilimi ortadan bölüb
uzatdı mənə qonşu maşından
əli qarpızlı oğlan
baxdım qorxuyla anama
gördüm etiraz eləmir daha
qarpızı özü alıb verdi mənə...
qürurun yersiz olduğunu
anlamışdı orda...
uzun yardım növbələri
olacaqdı
anamın təsəvvürü yoxsa da
hələ o barədə...
ayparaya oxşamırdı daha qarpız dilimi
əlləriylə qoparmışdı
şirindi dadlıydı
yanğımı yatırmışdı
əvvəllər qarpız fəslindən-fəslinə
xatırlayırdım
indi daha çox
həm ay elə para olmur əvvəlki kimi
o oğlanın kəsib verdiyi
qarpız diliminə
oxşadıram...
onu axtarıram, Xoşqədəm xanım
balaca
üstü cadarlı əlləri yadımdan çıxmır
təşəkkür edəcəm
təşəkkür eləməyi bilmirdim onda...
Cəbrayıldan bir ovuc torpaq gətir atama
nənəmin, babamın
atamın sağ ayağının qovuşduğu torpaqdan
deyirlər, hamının itirdiyini tapırsan
sehrli çubuğun var
istədiyi yerə aparırsan adamı
yad ölkələrə də...
itirdiklərim çox uzaqlarda deyil mənim
elə buralardadı
bu məmləkətdə
vallah, taparsan...
Bacarmadıq
bizimlə bağlı qurduqları xəyalların
yarısı
gerçək olmadı heç
bir az biz bacarmadıq
bir az onlar
dostum, bəzi şeylər var
onların üstündən keç...
amma unutmadıq heç
körpə əllərimizlə
saçlarını oxşadığımızı
anamızın –atamızın
yolub incitdiyimizi
oxşamağı düz əməlli bilməzdik axı...
gizlətdilər ağrılarını
barmaqlarımız ruhlarına toxunurdu
dübbədüz
ruhları saçlarından artıq
alırdı həzz...
əlləri başımıza sığal çəkəndə də
ötəri qızğınlıqla
toppuş yanımıza enəndə də
eyni əllərdi
yumşaq yerimizə vurardılar
ağrıtmasın deyə
sözlərinə baxmayanda
vurmaq deyildi bu heç
həyatın yumruqlarının yanında sığalmış
çəkirlərmiş...
dostum, sən onların günahından keç...
hər dəfə kövrək ayaqlarımız büdrəyib
yıxıldığımızda
ağladığımızda
qızdırma içində yatdığmız
beşiyimizin başında
səhəri oyaq açdıqlarında
nə çox qarğış eləmişdilər özlərinə
-can bala, anan ölsün!
- can bala, atan ölsün!-deyə...
bəlkə həmin qarğışlardı
gəlib onları tutdu?
daha çox yaşaya bilərdilər...
çocuqkən bizə aldıqları oyuncaqlar
rəngbərəng qutulardan çıxardılar
həmin qutulara bənzəyən
dördkünc, qara qutulara çəkildilərmi?
əsla çıxarda bilməzsən ordan
oynaya
danışa
sarılıb yata
küsüb-barışa bilməzsən onlarla
göylərdən enib də
buludların arasından
o qutuları açmaz
içindəkiləri çıxarmaz
heç bir böyük əl...
qutuların üstündəki şəkillərə
həsrətlə baxar
o şəkillərlə xəyallar qurarsan
yuxularına gələr o şəkillər...
belə boynubükük olur bütün yetimlər
yaşından asılı olmayaraq...
bizimlə bağlı qurduqları
xəyalların yarısı
gerçək olmadı heç
bir az biz bacarmadıq
bir az da atamız-anamız...
Bacım olacaqdı
nənəm öldü
gəlinliyindən bəri
göz bəbəyi kimi qoruduğu
bir dəfə də altımıza salmadığı xalçaya
büküb apardılar...
elə bildim
bitdi atamla-anamın arasındakı
dava-şavalar...
o “elə bilməyim” indi ağrıdır məni
hər xatırlayanda
nənəmlə ölümün özünü qovurdular
nəyi var evimizdən çıxardılar...
gün gələcək
ölüm olacaq bizim də adımız
quş kimi ruhlarımızdan diksinəcəklər
üzünü örtəcəklər aynaların...
təkcə həyat mənbəyi deyil
qadının bətni
həm də qətl yeridi
şahiddi bu qətllərə
qadının iç orqanları
və ürəyi...
gün gələr o ürək
satar qatil qadını Allaha
bətnində ölüm gəzdirən qadın
əvvəlki tək baxa bilməz güzgülərə
bir daha
bir səhər
anamın qarşısını kəsmiş
buz kəsmiş aynabənddə
ona belə demişdi nənəm.
bacım olacaqdı
olmadı
ağladım ona
səkkiz yaşındaydım
böyükləri sözsüz də anlayırdım
yasa batdı həmin gün nənəm
məni də sevinməyə,oynamağa, gülməyə qoymadı...
indi həyat ağladanda
incidəndə qəlbimi
qibtə edirəm bacıma o zaman
bu zalım dünyaya doğulmadı o.
mən kədər içində
yasa batanda
anamı əfv edir
nənəm də
Allah da!
Gerçək olmasa da...
uçmağın sirrini quşlardan oğurladıq
onlardan daha yüksəyə uçduq...
gördüklərimizi gəlib quşlara demədik
daha ucalara uçmağı onlara öyrətmədik...
üzməyi balıqlardan öyrəndik
ən dərinlərə dalmağı
bildiklərimizin bircəciyini
bir balığa belə açıb demədik.
bizdən daha dərinə
bizdən daha uzağa
əlçatmazlıqlara getdiniz
a doğma adamlar, əziz adamlar
arxanızca “öldü” dedirtdiniz
“bir daha gəlməz” dedirtdiniz
doğrudan da heç biriniz qayıdıb gəlmədiniz
ölmək necə olurmuş bizə öyrətmədiniz
əbədi həyat dalınca
getdiyinizə inanmışdıq...
onda ki gəlmədiniz
biz buna alışdıq
hərəmiz bacardığımız kimi öldük
kimi çətinliklə gəldi ölümün öhdəsindən
kimi asan
ölməməyi öyrənməli insan
heç ölməməyi
və bütün canlılara öyrətməli
xəsislik etmədən
sığışmaq üçün bu dar dünyaya
ayrı dünyalar kəşf etməli
bu qədərini arzulaya bilməli
gerçək olmasa da olar...
Sən sevgisən
sən sevgisən
utanmazın biri
çılım-çılpaq soyunmaqdan belə
çəkinməzsən
yad baxışlar altında
sən sevgisən
ağlamaqdan,yalvarmaqdan arlanmazsan
bir dilənçi kimi də
yapışa bilərsən birinin ətəyindən
buraxmazsan...
gecələrsən of demədən
soyuq yağışlar altında...
sən sevgisən,
şərab içər
adını unudarsan
onun adını sayıqlarsan
tanımadığın birinin
boynuna sarılarsan
ovunmaqdan ötrü
sən sevgisən,
birini gedib öldürərsən
qısqanclıq zəminində
qalarsan qarğışlar altında...
ağlın başına gələndə də
peşimanlığını etiraf etməzsən hakimə...
sən sevgisən
küfr danışar
üsyan edərsən Allaha ona görə
hazırsan cəhənnəmdə belə yanmağa
sən sevgisən
qəlbimin qapısını döyürsən
kimdi deyə soruşuram
dillənmirsən
bilirsən yanından sivişib
qaçmaq istər səni görən
özünü tanımırmış kimi göstərər
əvvəlcə səndən utanar hamı
səni üstündə tutsalar
mən onu tanımıram deyər...
girdinmi qanına adamın
döndərərsən üç yüz altmış dərəcə
adam başqa dalğalara köklənər
heç özünün görmədiyi filmlərə baxarsan onda
əcnəbi dillərdə...
sən sevgisən
bilirəm
ondan sıxılır köksümdəki bu mirət
artıq sən elə mənsən...
xoş gəlmisən
əmrindəyəm, Əlahəzrət!
