Bu gün gənc yaşda vəfat etmiş şair Zərdüşt Şəfinin doğum günüdür. O öz ölümü ilə təkcə qələm dostlarını deyil, onu şəxsən tanımayan ədəbiyyatsevərləri də üzdü. Ədəbiyyatımız daha bir istedadlı şairindən məhrum oldu. Yaşasaydı 27 yaşı tamam olacaqdı.
Kulis.Az Zərdüşt Şəfinin şeirlərini təqdim edir. .
***
Bəlkə də səmadan düşən ulduzlar
Yerə göndərilən məhəbbətlərdir...
Bəlkə də dünyaya göz açan qızlar
Dünyanı dağıdan həqiqətlərdir...
Bəlkə də Allah da heç sevmir bizi,
Küçəyə atılmış uşaq kimiyik...
Duamız yad dildə, sözlərimiz boş,
Özünə yellənən beşik kimiyik...
Bəlkə də məktubuq, insan deyilik-
Yerinə çatmamış oxunduqmu biz?
Başdaşı üstündə min cürə adla
Eyni bir ünvana yazıldıqmı biz?
Sevdikmi doğrudan bir- birimizi,
Sevdiksə, sevməyi kimdən öyrəndik?
Biz bir nağıl kimi uydurularaq-
Dünya uşaqdımı ona söyləndik?
***
İçimdə sükutu elə boğmuşam
Səsinə qonşular haya gəlibdi...
Göydən ulduzları gül tək yığmışam-
Allah yer üzünə toya gəlibdi....
Burda bir şəhərin işıqları tək
Ümidlər tökülüb yollar uzunu...
Gecələr o işıq sətirləriylə-
Şəhərə yazıblar alın yazını...
Səni qaytarmağa gücüm yoxsa da
Hələki sevməyə gücüm qalıbdı...
Nə vaxtsa göylərdə xoşbəxt olmuşam-
Mənə nə olubsa burda olubdu....
Belə sevgi olmaz, belə ayrılıq-
Göydə mələklər də fikrə dalıbdı..
Bu yer kürəsində gördüyün dağlar-
Sənin əməlindi, səndən qalıbdı...
Şairin ölümü
Eynən qatarların vəziyyətindəyəm.
Onlarçın qandal relslərdən çölə,
azadlığa çıxmağın bircə yolu var – QƏZA!
SALAM SARVAN
Kim unudub məni yol ayrıcında-
gəlsin qucaqlasın,
gəlsin aparsın...
Bu ömrü yolundan çıxarar qəza-
gəlsin qabaqlasın,
gəlsin saxlasın...
Mən ölümə gedən adamam, adam-
yadlara doğmayam,
doğmaya yadam...
Bir göyərçin gəlib, əlimə qonub
Əlimdə bir yuva salıb göyərçin,
Uçub getməyəcək, mənim olacaq,
Sevinib, əlimdə qalıb göyərçin,
yellədə bilmərəm əlimi daha-
əllərim göyərçin yuvalarıdı-
qatarlar aparsa əzizlərimi...
Üzündə əl izim qalıbsa, gülnar,
məndə əl qalmayıb,
sil izlərimi...
Bağışla ömrümü,
uzun gecədi-
Bir say ulduzları, bax gör neçədi?
Bildir Günəşimə, səs sal Ayıma,
Bir gecə qısqanıb məni dənizə
ölüm at ömrümə-
zəhər çayıma...
Mən o gün biləcəm-
O gəlib bizə...
Mən o gün dönəcəm düz kəndimizə...
Brodskiyə...
məni unudan kəslərin
şəhərini kim tikibdi?
kim o şəhər qapısına
şerimdən cığır çəkibdi?
mələk kimi qadınların
qanadları niyə yoxu?
şeirim başdan-başa zərdi
bəs bunları kim tökübdü?
o şəhərin işğalına
bircə saatım yetər, Allah
sənsiz qalan adamların
müdafiəsi çökübdü...
