Kulis.Az böyük şair Əli Kərimin “Bir-birindən xəbərsiz dahilər” şeirini təqdim edir.
Cavandılar,
O qədər də
kəmsavad deyildilər.
Bir-birlərinə tez-tez
Yapışqanlı tərif deyirdilər:
- İstedad!
-Qəşəng!
- Bəh-bəh!
- Sağlığına bir qədəh!
Ayrılırdılar.
Hərə elə o dəqiqə
vaxtlı-vaxtında
O biri haqqında
Qaşqabaqlı,
Büzülmüş dodaqla,
Yellənən başla,
Dartılmış qaşla
Deyirdilər: - Əclaflara bir bax,
Yalançı sərraflara bir bax.
Düz adamsınızsa siz,
Niyə bilə-bilə
Mənə dahi demirsiniz?
Hamısı
bir-birlərini pislərdi.
Özlərini isə
dahi hiss edərdi.
Beləliklə,
yeddi Allah,
yeddi axmaq,
Yəni on dörd miyanə
Məclisə
Hamıdan tez gələrdilər.
Yerlərini bilərdilər.
"Keçin başa" deyiləndə
Səfərbər baxışları ilə
bərk tutduqları
stula tərəf yüyürərdilər,
bir-birinə dəyərdilər.
Sağlıq deyiləndə
Yeddisi də qız kimi qızarıb,
Göyə öyrənmiş başlarını
Yerə əyərdilər,
Gözləyərdilər.
İdman tapançasının
atəşini gözləyən
yürüşçü kimi
gözləyərdilər.
Düşünərdilər:
- Seçilməsəm, ah,
batar, gedər tamam adım.
Baş qaldıranda
görərdilər ki,
Dahi olmayan oğlunun biri
dahi olmayan
tamadadı.
Nəhayət,
günlərin dahiyanə bir günündə
Bir yerə baxıb, bir göyə
Bu onun,
o bunun işini bilməsin deyə,
Bir-birinə xəbər də vermədən
Ayrıldılar,
getdilər,
Müstəqil dahilik etdilər.
