Kulis.Az gənc şairə Leyla Nənənin yeni şeirlərini təqdim edir.
Adam corabının qoxusuyla necə doğmalaşarsa –
tək olar, kefsiz olar,
elə evə gəldiyi kimi də corablarıyla yatarsa günlərlə
bax, elə doğmalaşmışdın mənə,
corablarım kimi
tək idim, kefsiz idim,
elə gördüyüm kimi də öyrəşmişdim sənə
daha çox, daha çox istəyirdim
eşidib görməyi,
getdiyin yollarla getdim, danışdığın yerlərə getdim
görüb eşitmək üçün
amma mən oralara çatanda, sən artıq
get
miş
din.
Hətta bir dəfə
avtobusla getdin
qaçıb minmək istədim
qapılar bağlandı, heç nə yox, kaş pəncərə tərəfə oturardın
axmaq kimi gedib ortada ayaq üstə dayandın
tfu sənə!
mənsə velosipedlə yolun ortasında
arxada
qaldım
görmədin
***
Adamın içi sızlayar ha,
burnunun ucu göynəyər
boğazı ağırlaşar – rahat udquna bilmək üçün
mübarizə aparar, gözləri yaşarar ha,
necə deyim - kirpikləri nəm olar
yuxuya doymayan körpə kimi,
ad verməyə çalışar ha halına – mən deyim ''həsrətli''
sən de ''küskün, təlaşlı, qorxaq''
və sairə və bənzəri,
eləyəm indi, əzizim, eləyəm.
bəs sən, sən necəsən?
mən deyim "yaxşı", sən de, ''sənin kimi''
heç olmasa halıma "tənha" adı verməyim.
***
Anam nənəmi çimizdirirdi
birinci suyu tökürdü,
sabunlayırdı,
sonra su tökürdü yenə
köpüklü su tökülürdü nənəmin
büzüşmüş dəriylə örtülmüş kürəyindən
dərisinin içindəki nənəm
halsız idi,
bədənindən süzülən köpüklər kimi.
sonra kisələyirdi nənəmi anam,
bədənindən çirki tökülürdü dənə-dənə
ömrü kimi.
Sonra nənəm öldü,
kisə qurudu,
su kəsildi...
Yenə su gəlir bizə,
anam çimmək istəyir...
