Kulis.Az Gülnarə İlhamın şeirlərini təqdim edir.
***
küləklər ağaclardan ancaq yarpaqları aparar
gövdəsindən çıxarsa belə...
obanın tərk etdiyi yurd kimsəsizliyi dolar içimə bəzən
yalnız buqələmunlar sadiq qalar,
ağlayar məni mən rəngində...
dilim dönmür deməyə
amma Qayıt!
anandan qalan saatını götürəcəyini bəhanə et
ya da ölmüş itinin protez ayağını...
uşaqlığını qucaqla,
həyətinizdəki başı kəsilmiş ağacın kötüyünü qucaqla,
sakitcə ağla,
yox, yox
Qayıt!
məni qoxla, məni qucaqla...
elə bilirsən ki, sənin itirdiklərin daha dəyərlidi?
qoca dənizçi də elə bilirdi
sevimli qayığı deşilib batmağa başlayanda
öz canını qurtarmışdı ancaq...
indi həmin o mamır basmış qayıq mənəm
Qayıt! yelkən as
qorxuram,
kimsə göz dikər tənhalığıma...
***
tənhalıq həm də istidə üşüməkdi
sənin tənhalığın hamıdan uzaqlaşanda
mənim tənhalığım yalnız sənin gedişinlə başlar
ən dadlı ümid
bir gün ağlı başına gələr deyib
gedənin yolunu gözləməkdi...
kim deyir səssizlik gözəldir?
ən murdar səssizlik bilirsən nədir?
hmm... hardan biləsən...
çünki sənin səssizliyin lal tutuquşunun
danışmaq istəyi qədər əlçatmaz
mənim səssizliyimsə
ürəyi partlaycaq qədər sözlə dolub
adam tapmamaqdı...
ən çirkin xəyanət
yuxuda sevdiyinin ölümünü görüb,
sərsəm oyanmaq,
qorxma yanındayam deyəni qucaqlamaqdı...
sən bağışlanmamaqdan qorxarsan,
amma qorxma!
qadından tanrı yarat
və o zaman anlayacaqsan
dünyanın ən çox bağışlayan müqəddəsi qadındı...
ayrılıqdan qorxma!
qadınların bir gün öləcək deyə
uşaq doğmaqdan qorxması
sevgililərin bir gün ayrılacağı qorxusundan
daha müqəddəs hissdir...
çağalar acından öləcəklərini bilə-bilə
ana südündən imtina edərlər bəzən
səbəbini yalnız özləri bilər
mən də belə imtinaları sevirəm
səbəbi özümdə gizli qalanım...
