Kulis.Az rus şairi Pyotr Veqinin (1939-2007) şeirini Könül Həsənqulunun tərcüməsində təqdim edir.

Gecə kürəyi-üstə uzanıb ulduzlara baxanda

Sizi necə sevdiyimi dərk edirəm

Eynən uşaqlar karameli çevirdiyi kimi

Mən də eləcə çevirirəm ağzımda

Bu üç şirin sözləri:

“Mən Sizi sevirəm,

Mən sevirəm Sizi,

Sizi mən sevirəm...”

Nəyə görə? – Mənə yanar köz uddursalar da belə

Yenə də deyə bilməzdim – sevginin niyəsini

Çünki mənim

Bu haqda düşünməyə vaxtım olmayıb Sizə aşiq olanda

Bir də

Sizin üzünüzdə göz yaşıyla birgə

Eyni zamanda

Təbəssüm də görəndə

Mən Sizə heç nə deyə bilmirəm

Çünki ayırd edə bilmirəm – Siz təbəssümünüzü itirirsinizmi

Yoxsa ki ağlamağı kəsirsinizmi?

Və yenə bu üç söz mənim

Qırtlağımı və ruhumu cırmaqlayır: ”Mən Sizi sevirəm”.

Daha Sizə nə deyim –

Sizin bu gözü yaşlı təbəssümünüzə?

Mən çox güman ki

Eyni sözləri təkrarlayan zavod oyuncaqlarına

Oxşayıram

Bəlkə Siz də məni sevəcəksiniz haçansa

Ancaq indi bu haqda deyil mövzum. İndi

Ulduzlardan yanıb-alışan köynəyim əynimdə

Cırıldayan taxta pilləkənlərlə yuxarı qaçıram

Orda

Şeirlərimin-romanlarımın qaralamalarından

Dolub-daşan otağımda mən

Xəzan qoxan

Köhnə qlobusu qucaqlayıram

Və yanağımı Sakit okeana söykəyib bu sözləri təkrarlayıram:

“Mən Sizi sevirəm”

Axı mənim başqa fürsətim yoxdur ki

Gülümsəyən və yanağı göz yaşıyla islaq

Ərköyün uşağa bənzər bu Bəşəriyyəti

Bütövlükdə qucaqlayıb söyləyim:

“Mən Sizi sevirəm. Hər şey yaxşı olacaq.

Günəş doğmadan

Nələr doğar...”

• Kitab təqdimatları niyə urvatsız olur?
• Mehriban Xanlarova: "Yerə yıxılanda doğrudan yıxılıram, şillə vurulanda doğrudan o mənə dəyir"
• Aktyor Pol Til vəfat etdi