Kulis.Az Sonuncu Orxanın “Aşiq” yazısını təqdim edir.

“Səni niyə belə sevdim,

Belə istədim niyə?

Canımdakı min tikana

Bir gülə istədim niyə?”

Vaqif Bayatlı

Oturub fikirləşirəm: sıxıntımı nə ilə qovum? Bəlkə kitab, bəlkə film?! Bir qərara gələ bilmirəm. Bu sıxılmaq ki var adamı zəlil eləyir, nə eləmək istədiyini bilmirsən, siqareti siqaretə calayırsan - bu da həmdəm olmur, adamı avara-gor eləyir. Bu heyndə M.Maqomayevin “Cиняя вечностъ” mahnısını eşidirəm. Pəh, əcəb mahnıdır, adamı göylərə qaldırır.

“О море, море, ,
Преданным скалам...”

Birdən beynim mənə diktə elədi ki, telefonuma zəng gəlir, otağa

cumdum. Telefonumu əlimə götürüb baxdım, kim olduğunu bildiyim üçün təzədən yerinə qoydum. Bilirəm, boş-boş vaxtımı alacaq. Nəsə bir az tərəddüddən sonra “yes” düyməsinə basıram.

- Alo...

Telefonun o biri başında bir az kədərli, bir az qorxaq səs tonu ilə bir adam danışır:

- Vaxtın varsa görüşə bilərik?

Fikirləşirəm görüşməmək üçün nə bəhanə tapa bilərəm? Bəlkə deyim qonaqlıqdayam ya da deyim ki, yoldayam rayona gedirəm?! Eh...

- Hə, yarım saata görüşə bilərik.

İstəmədən razılıq verirəm. Hələ də tərəddüdlüyəm. Yarım saat keçir, telefonuma sms gəlir ki, mən burdayam, gözləyirəm səni. Əynimi geyinib aşağı düşürəm. Nişan verdiyi yerə gedirəm, səmimi qarşılayır məni. Çay içməyə dəvət edir, razılaşıb yola düşürük. Gəlib xudmani bir kafeyə çatırıq.

O donuq nitqi ilə mənə deyir:

- Mən ona heç vaxt xəyanət edə bilməmişəm, heç bir qadını aldada bilməmişəm, özümü idarə edə bilmirəm, yata bilmirəm... Vallah gözümə yuxu getmir.

Sevgi, həm də nə sevgi?! O sevgi ki, adama dinclik vermir, adamı hədsiz emosionallaşdırır, ətrafdan soyudur. Qohum-qardaşın, dostun, tanışın gözündən salır. Adamı sərgərdan eləyir, həyatın dibinə sürükləyir. Ürəyin bədənin olur, əlin də, dilin də, gözün də ürəyin olur.

Ağlamaq tutur onu. Beynimdə gizilti başlayır, bilmədən dodağımı dişləyirəm. İlahi, bir insanı necə belə sevmək olar?! Qadını aldadıb yatağa aparmağın məharət sayıldığı bu ölkədə belə adamın olması məni şoka salır.

Özümdən utanıram, gözümün qabağına Zeki Demirkubuzun “ Bulantı” filmi gəlir. Final səhnəsində təmiz mənəviyyatlı qadının qarşısında diz çöküb ağlamaq səhnəsi.

Bir siqaret yandırıram...

• Amsterdamda Firəngiz Əlizadənin əsərinin premyerası keçirildi
• Elza Seyidcahan: “Şeirlərim dərsliklərə düşür, kitablarımın hamısı alınıb”
• Azərbaycan Dövlət Tərcümə Mərkəzi ləğv olundu