Kulis.az Tural Turanın bir cümləlik hekayələrini təqdim edir.
Babam öləndə 19 yaşında idi.
***
Bacım dünyasını dəyişən gün anam çay içirdi, atam siqaret çəkən kimi...
***
Hər gün günorta kilsənin zəngi çalınanda yaxınlıqdakı tikintidə işləyən fəhlələr əl-üzlərini yuyub qonşuluqdakı məscidə sarı üz qoyurdular...
***
Yuxusunu görmüşəm, dünyada sonuncu ölən adamın qəbri çarpayı, baş daşı evi olacaq...
***
Ata olacağımı eşidən gün böyüdüm və qocaldım.
***
...Hələ ki, başım qarışıqdı, işlərimi bitirəndən sonra dünyaya gəlməyi düşünürəm.
***
Dünyanın ən gözəl şeirləri dəlixanada yazılır.
***
Tanrı sonuncu insanla birlikdə öləcək.
***
Ən böyük qalibiyyət öləcəyini bilə-bilə yaşamaqdır.
***
Bu həyatda hər kəs bir dəfə özünün sözsüz şeirini yazır – sonuncu nəfəsdə...
***
O, rəfiqəsinin, mən də dostumun bəxt üzüyünü iki-üç saatlıq borc alıb nişanlandıq.
***
Soyadımı dəyişdiyim gündən bəri kəndimizdən toy dəvətnamələri almıram.
***
Böyüyəndə anladıq ki, sən demə, uşaq olanda qorxumuzdan kəndimizdəki bütün şikəst qızlara bacı gözü ilə baxırmışıq...
Fevral-mart 2019
Bakı – Gəncə – Şəmkir
