Kulis.az Sevinc Elsevərin “Elinaya” şeirini təqdim edir.
Xəttimiz ilk müəllimimizin bizə yadigarıdır
onun bizə sevgisini
sevgisizliyini anladır
sənin xəttin necə idi, Elina?
“İlan-qurbağa”ydı, ya sədəf kimi?
ilk müəllimin əlindən tutub
necə tale yazdırdı sənə?
Məktəbə başladığın gün
necəydi hava?
Günmü doğmuşdu
yağışmı yağmışdı?
əlində balaca çantan
gülün-çiçəyin
getdiyin küçədə
qarşından qara pişikmi keçmişdi?
Allahın bacısı oğlumu üzmüşdü səni,
şikayət etdin də
dinləmədi
dualarını eşitmədi?
İndi bütün pəncərələr səni xatırladır
sən ey yolunu azıb
daş binaların içinə düşən
otaqlarında vurnuxan
qəddar əllərdən canını qurtarmaq təlaşıyla
özünü pəncərələrə çırpan
balaca sərçə,
hara uçdun,
hara qaçdın,
yox oldun belə?!
