Səmra “AZN” mahnısına çəkdirdiyi klipində Mirzə Ələkbər Sabirin portretinə dirsəklənir, yarıçılpaq sinəsini şairə söykəyir...
Bizə xas olmayan görüntüdür və təbii ki, klip – xüsusilə də, Sabirlə bağlı kadr sosial şəbəkə izləyiciləri tərəfindən birmənalı pisləndi.
Nədənsə biz, Ramiz Rövşən demişkən, gilası mürəbbə, quzunu kabab, şairi heykəl tək xoşlayırıq.
Qurani-Kərimi oxumaqdansa, təmiz bir parçaya büküb evin ucqarında qoruyuruq, uşaqlara əl vurmağa qoymuruq. Ki, bəlkə bir, iki ayə oxuyub nəsə qanalar.
Dəyərlərimizi sandıqda qorumağı xoşlayırıq.
Lütfizadə haqqındakı yazımda bu məqama toxunmuşdum; bizə insanların qəbri, xatirəsi əzizdir, funksionallığı, beyni, yazdıqları yox. Biz onları günümüzlə tutuşdurub istifadə etməkdənsə, zərli-naxışlı parçalara büküb bütləşdiririk.
Səmra Rəhimlinin “AZN” klipi də Sabirin “Millət necə tarac olur olsun...” qəzəli ilə eyni problemə həsr olunub və hər ikisi harınlamış təbəqəyə birinci şəxsin dilindən ironiyadır.
Hovuzum mirvari
I am, rich, baby you know!
Mənim günlərim qeyri-adi
Gecələrim kino!
Dam-dam dağılır
Puldan dam dağılır...
Səmra bu gün Azərbaycan dinləyicisinin diqqətində olan fiqurlardandır və onun Sabirə müraciəti, mahnısında Sabirin misralarından istifadə etməsi toz basmış klassikamıza külək effektidir.
Bu gün Səmranı sözügedən hərəkətinə görə fitə basanlar düz bir əsr əvvəl Sabir “Millət necə tarac olur-olsun, nə işim var?”, “Oğul mənimdir əgər, oxutmuram, əl çəkin!” deyəndə də bu cümlələri ironiya kimi deyil, həqiqi mənada başa düşürdülər.
Bu gün Səmranın ironiyasını başa düşməyən, onun ana söyüşünün ünvanını anlamayan şəxslər, təbii ki, ona nifrət püskürəcək.
Dəxilsiz yerə Sabirin müdafiəsinə qalxan həmin şəxslər əsrin əvvəllərində şairi vərəm eləyənlərin kötükcələridir.
