Mintac Elsevər

Ancaq sən!..

Unudulmaq yaxşı deyil dostum, heç yaxşı deyil. Sevgisinə gəbərdiyin insanların yaddaşından silinirsən, ömrün boyu səsinə can dediklərinin nəinki ürəyində hətta yaddaşının çürümüş bir küncündə belə qalmırsan.

O qədər unudulursan ki, bir gün artıq unudulmağın yox, unudulmamağın əzabını yaşayırsan. İstəyirsən ki, hamı səni unutsun!.. Küçədəki səfil, sahibsiz itlər qədər laqeydlik girdabında qalmaq sənə daha çox ləzzət verir. Nəyi pisdi ki? Artıq kimsənin səni incitməyəcəyini, kimsənin səndən hansısa gözləntisi olmayacağını, bəlkə də tanrının belə qınağından, qəzəbindən uzaq olacağını düşünürsən. Pis deyil məncə. Ölənəcən qapazlanmaqdan ki, yaxşıdı...

Amma...

Amma hər şey gecənin bir aləmində bir can dostunun sənə gələn zəngiylə yenidən dəyişir. Və əgər bu gecə yarıları zəngi tez-tez, bəzən də hər gün olursa, onda elə o bircə dostunun da zəngindən asılı qalıb adam kimi yaşamağa məcbur olursan. “Sənin qadan alım ay Mintac, yenə sənə zəng elədim. Neynim e bu qədər adamın içində ancaq sənə zəng eləmək istədim...” Bax elə o sehirli məqamdaca hamının səni unutmağını istədiyin halda o dostunun səni unutmadığına sevinirsən, hələ də kiməsə lazım olduğunu hiss edirsən. Çox axmaq hissdi bu hiss eləmək. Elədinmi, qalırsan əlində yesir...

Gecə yarısı zənglərinin sahibi sənsən, İlham Tumas! Zənglərə cavab verənsə mən. Nə sən düzələn deyilsən, nə də mən dostum... Bu gün doğum günündü. Yalandan deməyəcəm ki, doğulmana sevinirəm. Ən azından çəkdiyin əzablara, yaşadığın və heç vaxt da bitməyəcək ağrılara görə. Fəqət bir halda ki, doğulmusan, artıq bunu dəyişməyim mümkün deyil. Sadəcə varlığına, mənim dostum olduğuna görə xoşbəxtəm.

Sən tanıdığım, sevdiyim və güvəndiyim çox az insanlardan birisən. Sən o adamsan ki, dünyanı ayağına sərib əvəzində əlinə balta versələr ki, Mintacın boynuna endir, endirməzsən, bilirəm! Elə başqalarının da.

Sən o adamsan ki, külli-aləm xoşbəxtlikdən sərməst olunca, uzaqdan eşitdiyin torpaq iniltisinə göynərsən. Yəni sən elə adam kimi adamsan İlham Tumas!..

Nə qədər ki, gecə yarı zənglərin gələcək mən də xoşbəxt olacam. Nə qədər ki, gecə yarı zənglərin gələcək yaşamağa çətin də olsa davam edəcəm.

Bir gün zəngin gəlməyəndə isə ya sən olmayacaqsan, ya da mən...

Zəngin gəlsin, İlham Tumas!

• Fazil Mustafa: "Baboşların-maboşların təbliğatı gedir"
• Güneyli yazar: "O yazı ədəbiyyata böyük bir xəyanət sayılır..." - Müsahibə
• "Kristal Qandal" mükafatı təqdim edildi