Kulis.az bu münasibətlə görkəmli rus şair Anna Axmatovanın şeirlərini təqdim edir.

Müdrik yaşamağı öyrəndim artıq,
Dualar edərəm baxaraq göyə.
Hər axşamqabağı veyillənərəm
Gərəksiz təşvişi mən yorum deyə.

Soluxar al-sarı quşarmudular,
Pıtraqlar yarğanda xışıldar bu an.
Şeirlər qoşaram sevinclə dolu
Bu fani həyatdan, gözəl həyatdan.

Geri qayıdaram, yupyumşaq pişik
Yaltaqca ovcumu yalar, mırıldar.
Odun zavodunun göl yanındakı
Kiçik qülləsində bir od parıldar.

Sükutu yalnız o dam üstə uçan
Leyləyin fəqanı arabir kəsər.
Belə sanıram ki, heç eşitmərəm,
Birdən gəlib döysən qapımı əgər.

*

Əl çəkdim arzulardan, fikirlərdən yoruldum,
Hamı bahar gözləyir, mən gözlədiyim qışdır.
Yadında, söz vermişdin, yağışlar olmayacaq,
Onlarsa yağır, yağır...

Təəccüblə baxıram mənzil pəncərəsindən,
Yuxuda, ya oyağam?
Yadında, deyirdin ki, bütün həyat yuxudur,
Oyanmışam və qəribədir: sağam...

Sabahsa öz rolumu oynamalıyam yenə,
Yersizcə gülməliyəm.
Yadında, deyirdin ki, məhəbbət bir ağrıdır,
Yanılmısan, məhəbbət — bir cəhənnəm!

*

Qapı yarıaçıqdır,
Cökənin ətri qəşəng...
Masada unudulub
Bir qamçı, bir də əlcək.

Sarı çıraq haləsi,
Diqqət kəsilmişəm mən.
Anlaya bilmirəm ki,
Niyə çıxıb getdin sən...

Sabah Günəş doğacaq,
İşıqlı gün gələcək.
Bu həyat çox gözəldir,
Ağıllı ol, ey ürək.

Yorğunsan, çırpınırsan,
Boğubdur səni qəhər...
Bilirsən, oxumuşam
Ki, ölməzdir könüllər.

*

Qara tül altında sıxdım əlimi...
“Söylə, sən nə üçün belə solğunsan?”
– Çünki mən öz qatı kədərim ilə
Onu içirtmişəm məst olanacan.

Necə unudaram? Getdi ləngərlə.
Əyildi dodağı əzab çəkərək...
Qaçdım, sürahidən tutmadan qaçdım
Onun arxasınca mən qapıyadək.

“Bunların hamısı bir zarafatdır,
Getsən, ölərəm mən” – çığırdım bərkdən.
Sakit, hürküdücü bir təbəssümlə
Dedi: “Durma yeldə, üşüyəcəksən”.

*

Heybətli taleylə qorxutma məni,
şimal xiffətiylə qorxutma artıq.
İlk bayramımızdır indi səninlə,
bu əziz bayramın adı – ayrılıq.

Eybi yox, şəfəqi qarşılamayaq,
Ay bizə tutmasın öz fənərini.
Bu gün mən səninçün bağışlayaram
dünyanın ən nadir bəxşişlərini:

Yuxusu qaçanda axşamlar çayın,
sudakı üzümü verərəm sənə.
Axan bir ulduzun yenə səmaya
geri dönməsinə kömək etməyən
gözümü verərəm sənə.

Verərəm səsimin əks-sədasın –
əvvəl o şux idi, indisə yorğun.
Susub dinləyərsən Moskvadakı
qara qarğaların dedi-qodusun.

Bunlar oktyabrın rütubətini
mayın nəşəsindən daha xoş edər.
Yad et, yad et məni, mənim mələyim,
yad et, heç olmasa ilk qara qədər.

*

Güdüb gördü məni o hiyləgər Ay,
qapıya qısıldı casuslar kimi.
Gördü o gecəyə necə dəyişdim
ölümdən sonrakı şan-şöhrətimi.

Daha çürüyəcək rəfdə kitabım,
çıxıb yaddaşlardan dönəcəm heçə.
Anna Axmatova adlanmayacaq
nə bir şeir bəndi, nə də bir küçə.

Rus dilindən tərcümə: Məhəmməd Nuri

• Uşaq sığınacağının rəhbəri: "Çantamı əlimdən almaq üçün iki yeniyetmə hücum edib məni döydü..."
• Türkmənistanda “Azərbaycan Milli Günü”
• Sufi - Anar Şamilin hekayəsi