Kulis.az Zakir Məmmədəlinin “Qıratların yolları bağlı...” şeirini təqdim edir.

Şair dostum Tofiq Nurəliyə məktub

Şairim, o boşluq taleyimizə
dünəndə-bugündə əkilən deyil.
Əsrlər üstündən yol alıb gəlir,
kölgəsi asanca çəkilən deyil.

Ulu yurd yerimiz Üç Müəzzinim,
əzanın, Quranın gövhəri, kanı.
Erməni keşişi yurd saldı burda,
fərqinə varmadı Şahi-mərdanım...

Çaldıran çölünü viranə qoydu,
o kölgə qol-qanad açdı, uzandı.
Böyük cahangirin qəlp törəməsi
eldən üz çevirdi, əslini dandı.

İrəvan xanını uddu o boşluq,
Cavad xan inlədi, biçarə qaldı.
Yolların qanına susadı boşluq,
uddu dilim-dilim, çevrə daraldı...

Mərd oğlu mərddilər, alqış onlara! –
Bizi belə öydü İskəndər Düma.
Mərdi qova-qova namərd edərlər,
bunu da söylədi bizim el-oba.

Bağladı yolları, bəndi-bərəni,
o boşluq birbəbir uddu mərdləri.
Şair oyandı ki, sabaha yol yox,
divar saatının donub əqrəbi...

Adil Mirseyidin yuxusu qaçıb,
divardan asılmış tüfəng axtarır.
Yəhərli-yüyənli kəhər belində
qılınclı-qalxanlı ərən axtarır.

Göydən od ələyir qırıcı “quşlar”,
tüfəngə lüzum yox, bazarı bağlı.
Göydə şər atının meydanı əngin,
yerdə qıratların yolları bağlı...

Türkün sürüsündə çoban itinin
hikkəsi səngiyib, dişi korşalıb.
Kəhərlər səsini çəkib içinə,
qılınclar qınında çoxdan paslanıb.

Nələr gəldi başa, vətən övladı,
ölüm çoxlarına toy-bayram gəlir.
Üzündən-gözündən silib dəhşəti
bəzənib-düzənib al-əlvan gəlir.

Tanrı dərgahına nə üznən gedək,
necə yalvaraq ki, qaytar yolları?
Bir dəfə verilir millətə fürsət,
fürsət qaçıranın halı zavallı.

• İndi atam, anam həyatda yox... - Qəşəm Nəcəfzadə
• Danışır Fəxrəddin Manafov - Aytac Sahəd
• Qırğızıstanda Mirzə Qədim İrəvani haqqında mühazirə keçirildi