Kulis.az Qismətin tərcümsində dünya poeziyasından seçmələri təqdim edir.
Cefri Çoser. (1343-1400)
Pul kisəsinə giley
Ey əziz pul kisəsi, gileyim tək sənədir,
Sənsən axı sevgilim, başqasına baxmaram!
Nə gizlədim, kefsizəm, yüngüllüyün nədəndir?
Ağırlaşsan o saat duaya bel bağlaram,
Baxmaram ki, ağırsan, tez səni qucaqlaram;
Sığınıram tək sənə, gözlərimi qoyma yaş,
Qatilim olma mənim, yalvarıram ağırlaş.
Mənə bir az kömək ol, dolu görünsün için,
Gözəl səslər eşitsin yenidən qulaqlarım,
Günəş kimi parlasın iki gözümdə çin-çin,
Çoxdandır görmədiyim qızıl-qızıl dostlarım;
Qəlbimin sükanı ol, ay dövlətim, ay varım,
Ay rahatlığın şahı, ay doğma, yaxşı qardaş,
Qatilim olma mənim, yalvarıram ağırlaş.
Sənin kimi kisəni heç yerdə görməmişəm,
Kisələr işıq saçar, köməklik eləyərdi.
Məni xilas etmədin, borca-xərcə düşmüşəm,
Havadarım olmadın, indi halım betərdi,
Pulum yaman azalıb, keşiş saçı qədərdi.
Yetər, ağzın açılsın, comərd ol yavaş-yavaş.
Qatilim olma mənim, yalvarıram ağırlaş.
Vilyam Batler Yeyts. (1865-1939)
İnsanın dörd çağı
Əvvəlcə bədəniylə cəngi-cidala girdi,
Amma bədən qazandı, dik gəzir indi.
Sonradan ürəyiylə bir savaşa girişdi;
Məsumluq və rahatlıq tez aradan sivişdi.
Sonra ağlıyla möhkəm döyüşə çıxdı;
Məğrur ürəyini bir kənara buraxdı.
İndi isə Allaha qarşı döyüşəcək;
Gecə düşən kimi, Allah qalib gələcək.
Ejen Montale. (1896-1981)
Dəyərlərin düşüşü
Dəyərlərin düşməyi barəsində
bir elmi iş oxuyuram
düşən şəxs yüksəkdəymiş əvvəllər
müdafiə olunmalı bu imiş sən demə
Görəsən kim ağlını itirib bu qədər?
Nə yuxarıda, nə də aşağıdadır həyat
ortada heç deyil
o nə yuxarını, aşağını, dolunu, boşu tanıyır,
nə də sonranı,
indi haqqında heç nə bilmir
Cır kağızları, at lağıma,
ey özünü bilməz adam
bəlkə yalnız bu zaman
deyə bildin bir az yaşamışam.
Salvatore Qvazimodo. (1901-1968)
Əsrimin insanı
Hələ də əlində daş, xəyalında sapand var
əsrimin insanının. Təyyarədəydin,
qanadlarında ölüm və şər daşıyan,
gördüm səni, atəş arabasında, dar ağaclarında,
işgəncə çarxlarında, gördüm: sən idin,
soyqırıma inanan elminlə, səhvsiz,
sevgisiz, İsasız. Öldürdün yenə
həmişə babalarının öldürdüyü kimi
insanı ilk görən heyvanları.
Və bu “Dağa gedək” dediyi günkü
qoxudur qardaşın qardaşa, qan qoxusu.
Və sənə qədər gəlib çatan
o soyuq, inadkar əks-səda.
Unudun, ey oğullar, torpaqdan yüksələn
qan buludlarını, unudun babalarınızı:
kül altda qalıb onların məzarları,
rüzgar ürəklərini qara quşlar aparıb.
/sim-sim.az/
