Kulis.az Həmid Herisçinin yeni şeirlərini təqdim edir.

Legioner Otello

Yüzminlik stadion

birboğazdan qışqırır “hello! hello!”

sənmisən...sənmisən, bratello

müasir Otello?

Şekspirin özüm olacam,

Parlamentin ilk oxunuşunda

təsdiqlənəcək bu filfilo.

Bil, bu ölkədə

arvadların yazdığı cadu duası,

kələm, yarpaq dolması,

Şəki halvası,

futbolçuların diz yarası

eyni qaydayla

sarınır, bükülür...

Gözlərimizin yaşı tökülsə də,

böyrəklərimizin daşı tökülmür.

Eyyy Otello,

sənlikdi, milli bayrağımız, haqqımız,

Azpərimiz, Gülçörəmiz,

bizim Dezdomona Tello...

bizim etno...

bizim bu Zorrosuz sombrero...

İlk tüstüdəcə saraldı

siqaretimin qalın kötüyü,

ilk öpüşdəcə açıldı

bir gözəlin uzun hörüyü...

hər evin hər soyuq ütüsü

sənə, ölü məhəbbətlərdən danışar

Amansızdı, insansızdı burda

depoya tələsən son qatar...

Baxma, bizim bu köhnə

taxta nərdivanlar,

bəzən yadplanetliləri də

o dünyaya aparıb qaytarar...

bizim bu sısqa ağaclar,

bəzən, dalğalanıb,

küləyə də öz mikrofonunu uzadar...

Bu vaxt çaşar

Fransadakı hakim iqtidar!!!

oyna...burda tam şansızdı

mən kimi hələ uşaqkən

uduzmuş qapısız futbolçular...

Küləyin ilk həmləsi,

ərəbin ilk dəvəsi

gəmirdi mənim otumu

Uşaqkən gərək itirməyəydim

öz qırmızı topumu...

Faust

O, girərmiş evlərə,

vurçartlasın keflərə,

sonra məxfi seyflərə.

Nağılı tam özü yaşayıb,

rol verməzdi divlərə.

Möhürdəki silinmiş həriflərə

o, rəmzini

həkk edərmiş,

sözün, güzgüyə deyərmiş,

özün, deşifrə edərmiş

lap ey, lap axırlarda,

gecə operalarında.

Zülməti bıçaqlayan

ay parıltılarında

onu hamı özünkü bilərmiş,

o, həmişə şəkk edərmiş,

al şərabı, badələrdən yan süzərmiş,

Kölgəsindən ayrılıb,

qadınlardan öyrənərmiş

həyatın cik-bikini,

cürətlənib dəyişmişdi hətta

bir dəfə xristian təqvimini!!!

Bir dəfə hətta,

uzanıb tabutda.

Görüb əclafdı usta,

dəlik var tabutda,

üstəlik, dostu səfehdi,

əl telefonunu unudub burda...

Əsəbləşib, tüpürüb o dünyaya,

söyüb bu tamamsegaha.

Ruslar, həyatlarının lap...lap ey axırlarında,

yazıçı Konstantin Paustovski adını

kitab başlıqlarında

qəfil “Faust+ovski” kimi oxuyanda,

qəfil diksinib ayılanda,

o Faustu axır aşkarlayanda,

görərdilər, kimsə od vurur ot tayalarına,

millət, qoşulub gedir

günbatanın al şüarlarına...

Bu...bu, şifrəli cığal kəlmə,

çox, çox təhlükəliymiş

sən demə...

Eşit...bilmə...

Oymuş "Qızıl güvə"...

Gizli qüvvə.

Əhməd haradadır?

Toy kasetlərini geri fırlayıb,

bəzilərin xarablayıb

zülməti, ay ilə imzalayıb,

ulduzları bir də...bir də

təzədən sayıb,

birini yaddan çıxarıb,

mən də... mən də,

öz Əhmədimi axtarıram.

Zivədəki ağlar köynəklərindən

göz yaşlarını tanıyıram.

Yaxşı, bu Əhməd

indi hardadı?

Hardadı?

Ekvator xəttindən də uzaqdadı?

O, “sevirəm!” sözünün

axırını çox uzadar,

fotoalbomundan fotoları

qəfil qoparıb cırardı.

Yük maşınlarına dərdini yükləyər,

özü, sürücünün yanında oturardı.

Təkərləri yatırdardı.

Cibində bıçağı vardı.

Bir dəfə o tapıldı...

Adı filmə düşdü, tanındı.

“Sevirəm!” sözünün

adi tələffüzünə qayıtdı.

Hardadı indi bu

gəncliyimizin Sindibadı?

Bu dəfə

birdəfəlik ayrıldı o bizdən.

Su, göz yaşına çevrilib

damcıladı iti çənəsindən.

Avtoşların yoldakı izlərindən, hisslərindən

birisi, ən irisi, ən dirisi

bil, onunkudu...

O, ən sonuncudu...

Axtar, tap onu indi

Qobustan qayaüstü

rəsmlərindən...

Altıbarmaqlının nişan üzüyü

Can içində gördüm cini,

Bir içində olan mini,

Qarğa, quzğun, göyərçini...

Ölmüşəm çoxdan...ayağım üzəngidədi...

Atım, döyüş meydanlarda sürükləyir

qanlı cəsədimi...

Heyif, indi

biz yox, avtoşlar pozur

qatı zülmətlərin səssizliyini,

Heyif bizlər yox, küləklər geyir hələlik

buludların ağ köynəyini...

Heyif, bizlər yox, tərli pəncərələr

axıdır öz gözlərindən bu son yaşı,

bu son qətrəni...

Olsun...noolsun...sabah görərsiz

altıncı barmağımın son qüdrətini...

Süfrəmdəki bax bu son xəmir kündəsini

Oxlovlara yox ey...bu sirli barmağıma

tapşırdım,

Öz kölgəmdən axır birdəfəlik

aralandım...

Budaqlardakı son alçaları,

bütün yarımçıq xalçaları,

harda Tanrı,

əl saxlayıb, insana tapşırıb

işin qalanını,

bu altıncı barmağımla, altıncı nağılımla

dərəcəm, bitirəcəm...

sonmacalda Allahdan alacam

öz altıncı barmağımın halallığını...

Qalır indi

qadınlara sevdirmək bu möcüzəni,

sevmək bir dünya gözəlini...

Altıncı barmağa keçirmək

sevgilərimin bütün

nişan üzüklərini!!!

• Türkan Şoraya Kino Fəxri Mükafatı verildi
• Müsəlman daşa baş qoyur, fəqət dirənir ki, daş büt deyil! - Rahid Ulusel
• Mirzə Cəlil Sabirin heykəlinin açılışını niyə tənqid etmişdi? - TARİX