Sən qədəhinə içki doldurub
Bir böcəyi tapdayıb
Və ya saatına baxıb,
Barmaqlarınla qalstukunu
Düzəltdiyin vaxtlarda
Bir yerlərdə insanlar
Ölür.
Güllələrlə dəlik deşik,
Qorxunc alovlar içində
Adı qəribə kəndlərdə
Kimsə maraqlanmasa da səbəbiylə
Həmişə insanlar ölür.
Həbsxana divarlarının ardından
Gəlib keçir yanvar
Və mən eşidirəm
Nəğmə söyləyir məhbuslar.
Hücrənin kərpic divarlarında
Səslənir bu nəğmə.
“dostlarımızdan biri də
Qovuşdu özgürlüyə...”
Sən hələ eşidəcəksən
Məhbusların nəğməsini,
Gözətçilərin ayaq səsini.
Sən də nəğmə söyləyəcəksən
Qoşulacaqsan onlara,
Əlvida deyəcəksən yanvara.
Və dönəcəksən üzünü pəncərəyə
Yavaş-yavaş havanı
Çəkəcəksən içinə.
Və mən yenidən
Yeriyirəm dəhlizlərdə,
Dərin düşüncələr içində.
Ayların və mövsümlərin
Olmadığı uzaq bir yerlərə.
Bitməyən zamana doğru.
Əslində isə bitdi bir sorğu
Və məni gözləyir növbəti sorğu.
