Üzbəüz binada, küçədə, evə yaxın supermarketdə, ofisimiz yerləşən Plazada...

Dayanacaqlarda, vağzallarda, metroda, avtobusda, qatarda, təyyarədə, hətta yolda tıxacda gözləyərkən qonşu maşında...

Dostumun toyunda, qophumumun yasında, konsertdə, teatrda...

Vahid bağında, Heydər Əliyev sarayında, Konservatoriyada, Filarmoniyada, hətta kukla teatrında...

Kafedə, restoranda, banketlərdə, bayram şənliklərində, lap elə valideyn iclaslarında...

Siyasi toplantılarda, nəticəsi əvvəlcədən bəlli olan məhkəmə proseslərində, mətbuat konfranslarında, hətta emosiyaların coşduğu etiraz aksiyalarında...

Təbii fəlakət zonasında, xəstə yanına getdiyim klinikada, kredit ödədiyim bankda...

Bir sözlə, hər yerdə, hər yerdə, hər yerdə...

Müddətindən və bir də təkrarlanıb təkrarlanmayacağından asılı olmayaraq kimisə tapıb sevirəm. Sevirəm və bu sevgi həmin məkanda məni darıxmağa qoymur...

Bütün bu ani əbədiyyətlərin dar ağacında məni görənlər də olur, görməyənlər də...

Amma, məsələn, yolumun piyada hissəsində hər səhər eyni vaxtda məni görməyə adət etmiş xanımın, hər qarşılaşdığımızda astaca saçının və ya paltarının yaxalının qaydasında olmasını yoxlaması çoxdandı ki, məni təəccübləndirmir. Eləcə də digər maraqlı məkanlarda təkrarlanan və təsadüfə heç oxşamayan başqa bu kimi hallar...

Hər dəfə belə anlarda da düşünürəm ki, nə yaxşı ki, mən darıxmaqdan qorxuram...

Nə yaxşı ki, bu cür sevgilər var. Və mən bu cür sevgiləri çox sevirəm...

Nə isə, bütün bunları sənə yazdım, sonuncu tədbirdə sevdiyim qadın...
Yaxşı ki, gec gəldin, yaxşı ki, tez getdim...

• Aysel Əlizadənin məqsədi
• Fərdiyyətçiliyin ədəbiyyatdakı kökləri - Qismət
• Realizmin əzmkar müdafiəçisi - Nobel mükafatçısı haqqında