Sən şəhərdə yerləşən, üstünə “Kitablar”, “Dəftərxana ləvazimatı” yazılmış, içində karandaş-qələmdən, pozandan tutmuş dua kitabından, Əmək məcəlləsinə qədər ən ciddi kitablar satan kitab mağazası olacaqsanca sənə sözümüz yox.

Sənin kitabla əlaqən elə mağazanın adındakı “Kitab” sözündən ibarət olacaqsa, sənə sözümüz yox.

Məqsədin yalnız qazanc əldə etməkdirsə sənə sözümüz yox.

Sabah kitablar satılmasa mağazanı boşaldıb “şmotka” alverinə keçərsənsə sənə sözümüz yox.

Nə istəyirsən, necə istəyirsən sat, öz işindi.

Yox.

Əgər sən səfalət içində yaşayıb sürgündə ölmüş Yusif Vəzirin romanını özünə “qalxan” edəcəksənsə.

O adla tanınacaqsansa.

Milli ədəbiyyatı dirçəltmək üçün müsabiqə təşkil edəcəksənsə.

Kitab klubu yaradıb gəncləri mütaliəyə dəvət edəcəksənsə.

Kitab müzakirələri, ədəbiyyat müzakirələri gedən verilişlərə çıxacaqsansa.

Ədəbiyyat adına danışacaqsanca.

O zaman.

İşçilərinin Azərbaycan ədəbiyyatını anlamağına, dilimizdə normal danışmasına, yerli müəllifləri tanımalarına borclusan.

Rəflərində yerli müəlliflərə yer ayıracaqsan.

Necə ki, yerli müəlliflər kitablarından milyon qazana bilmirlər, sən də qazanmayacaqsan.

Onlarla yanaşı addımlayacaqsan.

Bu yolun cəfasına da qatlanacaqsan, səfasına da.

Yox, əgər bunları da istəmirsənsə onda köçünü çəkib gedəcəksən bu ədəbiyyatdan, Köçərli xanım.

• 6 noyabr – Azərbaycanda Radio və Televiziya işçilərinin peşə bayramıdır
• Məşhur aktyor vəfat etdi
• Tbilisidə Uşaq və Gənclər Etnoqrafik Ansamblları Festivalı keçirildi