Kulis.az Rəna Nevzatın yeni yazısını təqdim edir.
Bizim ədəbiyyatçılar da kefdilər e, vallah. Ədəbiyyatətrafı söhbətlərlə günlərini keçirdirlər.
Hərdən darıxanda sayt açırlar. Bir-birinin fəaliyyətini tənqid edirlər. AYO-AYB söhbətləri də duzu-istiotu. Zövqə görə.
Hərdən lap qabağa gedib, AYO-dan istefa da verirlər.
Hansı AYO-dan? Faktiki olaraq on ildir mövcud olmayan, funksionallığını isə hələ mövcud olduğu illərdə itirən qurumdan.
İstənilən məsələdə AYB-nin adını hallandırmaq da bir ayrı komediyadır e. Yazıq AYB. Oturub yerində, öz işində-gücündədir. Hələ bir dəfə olsun o tərəfdən – AYB cəbhəsindən bu tərəfə - AYO və ya bitərəflər cəbhəsinə söz atıldığını, nəsə deyildiyini, edildiyini görməmişəm. Hər şeyi edən elə bu tərəfdir – AYO və bitərəflər cəbhəsi.
Özlərindən çıxırlar, aləmi qatırlar, AYB-nin adını hallandırırlar, hirsləri də bir müddət sonra öz-özlüyündə soyuyub gedir. Növbəti hücuma qədər.
Yəqin, AYB-də də daxili çəkişmələr-filan var. Üzə çıxartmasalar da, olmamış olmaz. O boyda qurumdur. Həm də orda ortada maddi maraq da var. Pis-yaxşı, ev verirlər, təqaüd verirlər. Bunların uğrunda mübarizə aparmağa dəyər.
Bəs bitərəflərə nə deməli?
Ümumiyyətlə, siz nə edirsiz? Nə etməyə çalışırsız?
Bir-birinizi didməyə sərf etdiyiniz gücü yazmağa sərf etsəydiniz, çoxdan uğur qazanardınız.
Niyə öz uğursuzluğunuzu uğursuz və faydasız mübahisələrlə ört-basdır etməyə çalışırsız?
İllərdir heç bir əsər ədəbi hadisə olmur. Ola bilmir. Çünki ədəbi əsərləri sərf edilməli enerji başqa şeylərə sərf edilir.
Və illər gedir öz axarı ilə.
Bəlkə, ümumiyyətlə, ədəbiyyatı ləğv edək? Onsuz da ortada heç nə yoxdu.
Hamı yazır, heç kim oxumur.
Heç yazanlar da bir-birini oxumur.
Oxusaydılar, 200-300 tirajla çap olunan kitablar illərlə mağaza vitrinlərində qalıb toz basmazdı.
Əvvəllər heç olmasa bir az ümid vardı ki, nələrsə düzələcək, nələrsə yaxşı olacaq.
Artıq o da yoxdu.
Məncə, kənd təsərrüfatı ilə məşğul olmaq lazımdır. Haçana qədər geni dəyişdirilmiş meyvə-tərəvəz, hormonlu toyuq yeyəcəyik?
Vallah, buraxın bu AYB-nin, AYO-nun başını. Xeyir torpaqdadı.
Ədəbiyyata xeyriniz dəymədi, insanların beynini doyura bilmədiz, heç olmasa, qarnını doyurun.
