Bu gün tanınmış şair Cəlil Cavanşirin doğum günüdür.

Kulis.az onu təbrik edir və şeirlərini təqdim edir.

ikimiz də gileyliyik – taledən, sevgidən, adamlardan

bir daha bataq günaha, sonra tövbə edərik

insanlar unutqansa, biz niyə ruhdan düşək?

Gəl yenidən ağlayaq, əzab çəkək,

gəl bir daha aldanaq, doktor

sonra yenə yorulaq,

sonra bezsək gedərik...

gəl bir də bataq günaha, sonra tövbə edərik....

səni sadəcə gözəl gülüşlərinə görə sevə bilərəm,

və bəlkə də

səni sadəcə gözəl gülüşlərinə görə sevirəm...

bilmirəm

səndən sonra nə olacaq,

düşünmürəm

səndən öncə kim varsa unutmuşam,

özüm də yaddan çıxmışam, doktor

özüm də unudulmuşam...

Mən indi üzgünəm və ruhum paramparçadı

İndi o dərin baxışlarının dolanbacında aza bilərəm.

Sənin oyaq qaldığın, ağladığın bütün gecələrə,

keşik çəkə bilərəm, doktor.

Sənə şeir yaza bilərəm...

Bu gün anladım ki, doktor

Məni bu sərsəri ömrün sonuna sən ötürə bilərsən...

Heç vaxt mənim olmayan xoşbəxtliyi

gətirə bilərsən...

Mənə bir az ümid ver, yaşamaq yox, yaşlanmaq üçün...

Bircə sözün bəs edər

Həyata bərk-bərk tutunmağa,

Bircə gülüşün bəs edir,

Hamını sevməyə...

Səni sevdim ki dəyişim,

Sevdim ki, ümidim olsun həyata bağlanmaq üçün...

***

Mənə çoxdan tanışdı bu sərsəri duyğular

Ruhun cəzası sevgi, ötəsi dəlilikdi.

Bir gecədə doğulub, sonra ölən arzular

Bu da ki, tale yolum...

Cırılmış gündəlikdi.

Bir avarsız qayığam, sevdalar dənizində

Yenə sovurur məni çılğın, dəli küləklər.

Özünlə aparırsan xoşbəxt gülüşlərimi…

Getdi sənli günlərim

Geri gəlməyəcəklər…

Bir yandan da havalar…

Üşüyürəm, donuram…

Heç olmasa sən getmə, nolar, sən getmə hələ…

Mənə əlvida demə, vidalardan qorxuram

Məni belə unutma, məni tərk etmə belə…

Bu şəhərin ən qərib adamıyam bəlkə də

Gəl məni köksünə sıx, məni bərk-bərk qucaqla

Hamıdan getmək olar, hamıyla yola çıxma

Məni ən son tərk elə, məni axıra saxla...

***

Və mən sonra xatırladım ki,

Payızdı,

və mən

aşiq ola bilərəm payızda...

Və mən çox sonra xatırladım ki,

xəzəldi hər tərəf

və mən

Ölə də bilərəm...

***

Olmadı, alınmadı

Parçalandım, dağıldım

Öz içimdə yurd saldım

Yüz ürəkdən qovuldum...

Olmadı, alınmadı

Parça-parça bölündüm

Misralara çevrilib

Yad dillərdə deyildim...

Olmadı, alınmadı

Yerim səhv düşdü nəsə

Öz içimə qısıldım,

Əl açmadım heç kəsə...

Olmadı, alınmadı

İndi əlim boşdu, boş

Gecələrim hüznlü

Sabahlar yarısərxoş...

Olmadı, alınmadı

Bacarmadım, gecikdim

Guya, çox çalışırdım

Guya, dəyişəcəkdim...

Olmadı, alınmadı

Yaş keçdi, ömür ötdü

Dərdlərim doğmalaşdı

Dərdlər məni böyütdü...

Olmadı, alınmadı

Yollar dumanda itdi

Əl etdiyim qatarlar

Hamısı çıxdı, getdi...

Olmadı, alınmadı

Bir çiçək də dərmədim,

Ya dərməyə gecikdim,

Ya da dərə bilmədim...

Olmadı, alınmadı

Beləymiş, bəxtim, belə

Deyin üzü bərk imiş,

Deyin, yaşayır hələ...

Olmadı, alınmadı...

• Əli bəy Hüseynzadə niyə ağlayırdı? - İlk qadın rejissorumuz Qəmər Salamzadə
• Vəfatından 13 il sonra bəraət alan yazıçı - Onu kim satmışdı?
• Xankəndi şəhərində ilk solo konsert keçirilib