Kulis.az Ələsgər Əhmədin yeni şeirlərini təqdim edir.

Doğuluşun Sehri

Sən ey, təbəssümlə
anadangəlmə yanaqlarını dəyişdirən qız,
sən ey, mələksima
Təslima!

mavi boyunbağının dənizliyində üzür,
rəsminin təmizliyində gizlənən kağız

Bil ki,
Gözlədənlər dadılmayan səbr qırıntılarına,
gözləyənlərdə doydu
Yeni doğulan uşağın,
ana bətnindən olan saçına murdar tük deyənlər də,
Nəsiminin dərisini soydu.

Ömrü sənin daş-kəsəyində sürürəm, mənim deyil ki
Pəncərəm tellərindən,
qapım əllərindən uzaqdı, açmıram
getmə dediyim hər yerdə kimsə deyir; bu bir tuzaqdı
İşığına hamı gələr,
mən sənin qaranlığından da qaçmıram.

Qaysaqlamış yaraları göynədən,
göydələnlərə fəlakət öyrədən insan əli
çiyin-çiyinə halımızdan keçdi, qayçı məsəli
Hardasa, əkizdir ürək, beyinə
Hardasa,
bəzən maralı ayı kimi parçalayırıq,
bəzən ayıdan maral kimi qaçıb, meşəni haçalayırıq

Sənin gözyaşların
dəryaların ən betəri
ləpələrin özü belə axtarır saman
Alın təri - zəhmətin su ehsanı, xəcalətin tüpürcəyidir.
Zəhmətkeş tüpürcəyinsə sakini,
peyğəmbər hörümçəyidir, Ləman.

oysa ki, heyrətə çevrilənlər,
qulağımızdakı heyhat-minəz-zillətə övliya mismarlayır

ürəyindən dilinə misralayır həyatındakıları

Ayaqqabı təmizləyənlər ayağımızdakı,
tıxacda şüşə silənlər
gözümüzün önündəki günahları təmizlər

– Bəs, Allah qatındakıları?
Onları da xidmət göstərənlərin, çəkdirmədiyin ahları təmizlər

Qəlb mərhəmətli əsarətdir sözlərində
əsarət sözünə,
"c" hərfi ilə başlamaq cəsarətdir
zəncirlər qırılıbsa şahlıqdan,
ruhundakı fərahlıqdan xəsarətdir gözlərində

Kor gözlü bədənin ruhu,
keçmiş bədənindən gördüyü həyata kor-koranə baxardı
Sənin də yoxluğun,
ağlımın küncündəki asılqanıydı boş çoxluğun
şlyapasını alicənab görkəmində taxardı

Məzarıma qərənfil,
qəfil, qafil qulaq ardımda yatdığımı gördümsə,
gözləyişə çevrildiyinin sahilisən

Bildiyinin cahilisən təcili yardımda
tələskən yaratdığımı hördümsə, saçlarından
Məni qulağından asırlar, yellənirəm dar ağaclarından

Nəcibsən,
sevdana kobudluğum maneədi
Vacibsən!
çünki zaman saatdan,
saat dəqiqədən, dəqiqələr saniyələrdən ibarətdir.
Əsas zaman saniyədi.

bədbəxtliyin qar topasıyıq

insan şaquli xətdir,
yuxarıdan aşağı çəkildikcə özünə qayıdar

Ayrılmayaq, yenə bir-birini tapasıyıq
Buxarlar pərişan halda yer üzünə qayıdar

Bir fəhlə əlcəyi,
otaqdan utanan şüşələrin pərdələrindən təmiz
İbrətamiz olur əfsanələrin geri dönüşü

Anlayış güldükdə 2×2
kədərin vərəqlərində itaətdən yorulduqda düstur
qəlb aynasından görünüşü çirkin,
zülm şirkin şəriki olduqda, məni yenə də dodaqlarımdan susdur

göz rəngi
insanın sonrakı halından işarədi,
əvvəlcədən görkəmini görüb gəlmiş
Limanın yelkənindən
yel kəndirindən gəmini sürüb gəlmiş, öldürücü vuruşlar
Sənin vurmağın da, öldürməyin də gözəlmiş.

ƏL

Bir sinif şagird qucaqlamasıdı,
ruhunun meditasiyası
Mənim üçün sənin əllərindir, Ləman
Həqiqət zaman-zaman incidər,
Bağlı gözlərindən gələn dodaqlarındı ağlımın mutasiyası
Halı-sərgərdan dolaşıram,
sənə həsrətlə baxmağa həsrət qalmamaq üçün alışıram

Bütün qismətlərə
Məmnunam,
çünki ovuclar bir göz yaşı tutumudu
Balıqların dərin sularda yeyildiyi kimi
Gözləmək sevdanın onurğa sütunudu, "Ovod"da deyildiyi kimi

Mən üsyanam,
bir balaca uğrumda vuruş.

Doğulmamış övladından
vaz keçən ananın dərdində, səni tanımamağımın adı, ayrılıqdı?

adi ayrılıqdı

Ayrılıq bir nəfərin verəcəyi qərar deyil,
içindəki özündən də soruş

Xatırlanmazsan hansısa qadından
Nə gözlərindən oxşar,
nə də yoxluğunda yaşar varoluşumdakı təlqin

Qulaqlarında duyular,
quyular, baxışlarının dərinliyidi
Səninlə sağalaram yəqin,
yəqinlik Allahın bəndədən əminliyidir.

Qaçışın ən tez nəfəsimə çatırdı
qayıqları kifayətlərdə batırdı qarmaqlar
barmaqlar qucaqladı əlimi
aşiq olduğum gözlərinlə baxıb dedin, ədəbiyyat müəllimi

Bulvarın ortasında kəfənlənmiş kaktuslar
37-ci kalonda güllələnmiş məhbuslar

Gəmi görkəmində mayak,
yolu göstərib, gözləyən liman
güman yerim

Gəl sənə bir sirr verim:

Yolun
ikinci addımında beş qaça bilirsənsə, ixlas, xilas
içindəki "düşmən" intiqamına
atəş aça bilirsənsə, islah, silahdı

Sənin təsəvvüfündən hədiyyə,
nəqş-bəndiyyə

ilahi səfərdə yanlış addımlarımızın,
səf-arası onun rəsulu.
Dirsəyimdəki su, ruhumun qüsulu

əriməklə yanğısına ağlayan şam
danmır qamətini,
qiyamətinə çevirəcək təkanı

onun gözündən fitil,
mənim atəşimdən dabanımı közərdir
pəncəmə dolaşsa da

Sönməyə çalışsa da,
qəbulu xatırlanır.
Axı, damlalar enməzdən öncə hazırlanır gölməçə məkanı.

Göyərçinin ayağına yox,
qulağına pıçıldayıb ağlına bağlamışdım məktuba yazılanları

Süleymanca tənbehləmişdim;
varlığının zikrini təsbehləmişdim
Xarabatı təşbehləmişdim ki, bağçadı

Dolaşıq düşünmə, inam fikrini
kiçik-kiçik tapşırıqlar mühafizə
Quran ərəbcədən çox, Allahcadır.

Eşq – saçlarının qoxusunu unutmayan hafizə
Sənə göz yummaq istəyərəm, ölüm qabağı
Axı,
Təklik –
çılpaqkən özünü izləyib zövq almaqla, utancın qətlidi

Həqiqət çılpaqlığı
O, güzgüdə görünməyəcək qədər sürətlidi

Damar da ömrünün illiyi
İstərsən, axar

Qoxusunu çəkdiyim telləri
geri qaytarır çəpər əyriliyi

Canın anı canandırsa,
dərin sularda üzdür söz oyunlarını

Anomaliyayla doğulan təpəgözlər,
ailəvi təcridlə yaşayardı nağıllarda
Qüsur uşaq yaşlarından başlayardı, böyük ağıllarda

göz səni görəcəksə, nizəyə qırpınmadan baxar

Qəlbin qan ağlayanda
o, gülərsə, halın da sevgilisidi

Ağıllı saydığın,
sən saydığın barmaqların dəlisidi.
İflic qorxusudur
dəniz heyvanlarının şüşə qəfəslərində qorxu, sudur.

Başın
bir işıq yuxusunu beşikdə çalxalandırar

Azad dənizlərin düşməni akvariumlar,
şüşə qəfəsli balaca dənizlər
Balıqların bir-birinə həsrətini dalğalandırar

Keçmişin qəmlidi?
Keçmiş!
Mənim istəmsizliyimdən önəmlidir,
məni istəyənin istəyi

ömrün naqillərindən alo deyir,
nömrəsi çevrilməmiş telefon dəstəyi

Baxır, həyat tərəfə

Jhonpardian
məsafələrin qapısında əzmkarlıqla üzünü turşutmuş qardiyan

Dodaqaltı kinayələyir,
"satqındır qvardiyan" şübhələr içində – cəbhələr firqəsində
dırnağından ütülür göyərçin də, etibar dəbilqəsində

Bu ərəfə
bənövşəni
dərmədən sığallamış bağbanların ən rövşəni

Kor olduğum səslərə karsan

Həyatınızda biri olsun,
deyin: Mən səninlə xoşbəxt deyiləm, xoşbəxtliyin özüyəm
Məcnun səhrada divanə olmuşdu
Mən Bakıda, nə yaxşı ki, sən varsan.

Yüklərinə tərəziyəm.

Nə hansısa mətbəxdən pizza
Nə də hansısa rəssamdan Mona Liza
Başımın üstündə Məşədikazımın şəkli
darçınlı çay dolu armudu stəkan,
daş nəlbəkili.

Və sən.
Mən ömrünün qarğasıyam
Başladığın cümlənin arxasıyam

sən mənim üçün nəfəs ehtiyacısan,
ruhun oksigen ağacısan.

Səni arada elə gizlədirəm,
oğurlandığını sanıram.
Sevmək inanmaqdır, inanıram.

• Yeni serial gəlir - Baş rolları kim oynayacaq?
• “İrəvan: tarixi həqiqətlər və şəxsiyyətlər” kitabının təqdimatı olub
• Mükafat alan aktrisa: "Mən ofisiant olanda onlara xidmət edirdim"